Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Magdalena Józefczyk Sędziowie WSA Ewa Partyka /spr./ WSA Joanna Zdrzałka Protokolant sekretarz sądowy Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi T. S. na decyzję Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji -skargę oddala-
Przedmiotem skargi T. S. jest decyzja Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji, którą wydano w następującym stanie sprawy;
Decyzją z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...], utrzymaną w mocy decyzją z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...], Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił T. S. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w ustawie z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 z późn. zm.). Skarga na ostatnio wymienioną decyzję została odrzucona prawomocnym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 25 maja 2011 r. sygn. II SA/Rz 325/11.
Podaniem nadanym w dniu 22 lipca 2014 r. T. S. zwrócił się do Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych o zmianę ww. decyzji ostatecznej poprzez przyznanie mu żądanego świadczenia. Na uzasadnienie żądania podał, że inne znane mu osoby, które również były deportowane na terytorium ZSRR świadczenia takie otrzymały, w tym A. K. i S. K., a przede wszystkim osoby, które były deportowane razem z nim, tj. W. S., A. O. i J. S., co organowi powinno być wiadome z urzędu. W piśmie nadanym w dniu 18 sierpnia 2014 r. wnioskodawca doprecyzował na wezwanie Szefa Urzędu, że żądanie to opiera na dyspozycji art. 154 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm.) dalej zwana: "K.p.a".
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...], Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił uchylenia własnej decyzji z dnia [...] lutego 2011 r. i poprzedzającej ją decyzji z dnia [..] listopada 2010 r. argumentując, że podniesione przez stronę okoliczności nie mogły lec u podstaw zmiany ww. rozstrzygnięć. Nie wykazano bowiem, aby za uchyleniem decyzji przemawiał interes społeczny albo słuszny interes strony. W zgromadzonym dotychczas materiale dowodowym brak było natomiast informacji o tym, aby rodzina wnioskodawcy doznała represji określonych w ww. ustawie. Natomiast wskazane przez stronę sprawy innych osób nie były tożsame pod względem faktycznym.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy strona podtrzymując dotychczas przedstawione argumenty zarzuciła, że stanowisko organu godzi w konstytucyjną zasadę równości obywateli wobec prawa, skoro inne osoby znajdujące się w podobnej sytuacji żądane świadczenie otrzymały.
Opisaną na wstępie decyzją Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2014 r. w mocy. Przywołując dyspozycję art. 154 § 1 K.p.a. organ stwierdził, że celem tego nadzwyczajnego postępowanie nie jest ponowne merytoryczne rozpatrzenie sprawy, lecz weryfikacja decyzji pod kątem przesłanek określonych w tym przepisie, tj. interesu społecznego i słusznego interesu strony. W postępowaniu tym nie ocenia się natomiast ponownie tego samego materiału dowodowego co poprzednio.