Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Elżbieta Mazur - Selwa Sędziowie NSA Małgorzata Wolska WSA Marcin Kamiński /spr./ Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki urządzenia reklamowego -skargę oddala-
Przedmiotem skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w [...] (skarżąca/strona skarżąca/Spółka) jest decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...], utrzymująca w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] wydaną w przedmiocie nakazu rozbiórki urządzenia reklamowego.
Stan faktyczny i prawny sprawy ze skargi na powyższą decyzję przedstawia się następująco:
Decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] nakazał Spółce jako inwestorowi rozbiórkę wolnostojącego trwale związanego z gruntem podświetlanego urządzenia reklamowego usytuowanego na działce nr 155 położonej w miejscowości [...].
W podstawie prawnej decyzji organ wskazał art. 48 ust. 1 w związku z art. 80 ust. 2 pkt 1 i art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (u.p.b.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (k.p.a.).
Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ podał, że podczas czynności kontrolnych przeprowadzonych na terenie działki nr 155 położonej w miejscowości [...], w ciągu drogi krajowej nr [...] M.-R., stwierdzono usytuowanie urządzenia reklamowego posadowionego na stopach betonowych (2 szt.) o wymiarach 1,00 m x 1,50 m, zagłębionych częściowo w ziemi (dolna płaszczyzna znajduje się pod powierzchnią gruntu). Urządzenie składa się z dwóch metalowych słupów o profilu okrągłym średnicy 0,10 m, do których na wysokości od 2,30 m (licząc od stopy fundamentowej) przymocowane zostały trzy tablice reklamowe o treści [...]. Słupy- urządzenia zostały zakotwiczone za pomocą śrub stalowych do betonowych fundamentów. Urządzenie reklamowe posiada instalację elektryczną. Organ podał, że odległość od krawędzi jezdni drogi krajowej nr [...] M.-R. do najbliższej krawędzi tablicy reklamowej wynosi 13,50 m. W ocenie organu rzeczone urządzenie reklamowe jest konstrukcją wolnostojącą, w pełni samodzielną, niepowiązaną technicznie ani funkcjonalnie z innymi obiektami budowlanymi. Budowa urządzenia reklamowego nastąpiła w ramach samowoli budowlanej.
Organ podał, że na gruncie u.p.b. rozróżnia się dwa rodzaje wolnostojących urządzeń reklamowych, tj. urządzenia niezwiązane trwale z gruntem oraz urządzenia z gruntem trwale związane. Dwoistość ta jest o tyle istotna, iż oznacza odmienną kwalifikację prawną, przesądzającą o odmiennej formie wymaganej na realizację inwestycji akceptacji właściwego organu administracji architektoniczno-budowlanej, a tym samym implikującą w przypadku samowolnej realizacji urządzenia reklamowego implementację odmiennej procedury legalizacyjnej.
Organ I instancji podniósł, że urządzenie reklamowe niezwiązane trwale z gruntem kwalifikowane jest jako urządzenie reklamowe, o którym mowa w art. 29 ust. 2 pkt 6 u.p.b., a którego zamiar wykonania (polegającego na instalowaniu) obostrzony został przez ustawodawcę w drodze art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.b., obowiązkiem dokonania zgłoszenia właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej. Zaniechanie przez inwestora zadośćuczynienia ww. obowiązkowi uzasadnia wdrożenie przez organ nadzoru budowlanego procedury naprawczej z art. 50 i nast. u.p.b., przewidzianej dla sytuacji samowolnej realizacji robót budowlanych innych niż budowa obiektu. Z kolei urządzenie reklamowe trwałe z gruntem związane stanowi zgodnie z treścią art. 3 pkt 3 u.p.b. budowlę, która nie została na mocy art. 29-31 Prawa budowlanego zwolniona z określonego w art. 28 tej samej ustawy obowiązku uzyskania na wykonywanie robót budowlanych pozwolenia na budowę, co oznacza, że jej samowolna realizacja uzasadnia wdrożenie przez organ nadzoru budowlanego procedury legalizacyjnej z art. 48 i następnych u.p.b., jako że stosownie do treści art. 3 pkt 1 lit. b) u.p.b. budowla jest obiektem budowlanym. W ocenie organu cecha "trwałego związania z gruntem" sprowadza się do posadowienia obiektu na tyle trwale, by zapewnić mu stabilność i możliwość przeciwdziałania czynnikom zewnętrznym, mogącym go zniszczyć lub spowodować przesunięcie czy przemieszczenie na inne miejsce. Wyznacznikami zaś stabilności zapewniającej obiektowi trwałe połączenie z gruntem są: wielkość obiektu, jego masa i względy bezpieczeństwa. O trwałości związania z gruntem nie przesądza to czy urządzenie posiada fundament i czy jest on zagłębiony w ziemi, czy też posiada tzw. "płytę fundamentową", nie decyduje też o tym technika i technologia w jakiej konstrukcja ta jest wykonana, lecz trwałość posadowienia.