Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Piotr Godlewski Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk WSA Joanna Zdrzałka /spr./ Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi B. D. na decyzję Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie likwidacji nielegalnego schroniska dla zwierząt -skargę oddala-
Powiatowy Lekarz Weterynarii w [...] prowadził postępowanie administracyjne w sprawie prowadzenia przez AN nielegalnego schroniska dla zwierząt znajdującego się w [...], wszczęte na skutek pisma BD z 8.02.2017 r.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] organ ten umorzył postępowanie w całości uznając, że AN nie prowadzi działalności podlegającej nadzorowi weterynaryjnemu zgodnie z art. 1 pkt 1 lit. j) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 1855 z późn. zm.) - dalej: "u.o.z.z.".
Uwzględniając odwołanie BD, decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] [...] Wojewódzki Lekarz Weterynarii uchylił opisaną wyżej decyzję Powiatowego Lekarza Weterynarii w [...] i przekazał temu organowi sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Zdaniem organu odwoławczego, organ I instancji nie ocenił całości zgromadzonego materiału dowodowego i w konsekwencji przedwcześnie umorzył prowadzone postępowanie. Pominął bowiem wnioskowane przez odwołującego się dowody w zakresie posiadania przez AN stosownych zezwoleń wydanych przez wójtów gmin [...] na prowadzenie działalności w zakresie ochrony przed bezdomnymi zwierzętami oraz umów łączących ją z jednostkami samorządu terytorialnego w zakresie miejsca przetrzymywania wyłapanych zwierząt przed przewiezieniem do schroniska. Ponadto organ I instancji nie wyjaśnił miejsca dokonywania adopcji psów poprzez ustalenie czy czynności te odbywały się w miejscu przetrzymywania wyłapanych zwierząt, czy w schroniskach dla zwierząt. Niezależnie od powyższego organ odwoławczy zobowiązał Powiatowego Lekarza Weterynarii do ustalenia czy miejsce czasowego przetrzymywania zwierząt odpowiada wymaganiom rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju wsi z dnia 23 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań weterynaryjnych dla prowadzenia schronisk dla zwierząt (Dz.U. z 2004 r. Nr 158, poz. 1657).
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z dnia [...] października 2017 r. nr [...], Powiatowy Lekarz Weterynarii w [...] umorzył w całości postępowanie administracyjne prowadzone w przedmiocie likwidacji nielegalnego schroniska dla zwierząt w [...], prowadzonego przez AN.
Uzasadniając wydane rozstrzygniecie organ I instancji podniósł, że w [...] działają dwa podmioty:
1. AN prowadząca działalność gospodarczą pod firmą [...] w zakresie przewozu zwierząt wykonywanego w związku z prowadzeniem innej działalności gospodarczej;
2. Stowarzyszenie Ochrony Zwierząt [...].
Ustalono, że w ramach prowadzonej działalności w zakresie przewozu zwierząt, wykonywanego w związku z prowadzeniem innej działalności gospodarczej, AN pozostaje pod nadzorem Powiatowego Lekarza Weterynarii w [...]. Strona posiada zezwolenia na prowadzenie działalności ochrony przed bezdomnymi zwierzętami, wydane w trybie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1289), w gminach [...] oraz zawarła umowy na odławianie bezdomnych zwierząt z gminami [...]. Organ wskazał, że AN zwróciła się do Prezydenta Miasta [...] o zezwolenie w zakresie prowadzenia działalności ochrony przed bezdomnymi zwierzętami, ale decyzji takiej nie otrzymała. Nie posiada również umowy zawartej z Gminą Miejską [...] na odławianie bezdomnych zwierząt z jej terenu. AN zawarła natomiast umowy z dwoma schroniskami dla zwierząt, do których transportowano odłowione psy z miejsca ich czasowego pobytu.