Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia del. NSA Maria Zarębska-Kobak /spr/ Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik AWSA Magdalena Józefczyk Protokolant ref. staż. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi B. K. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] listopada 2003 Nr [...] w przedmiocie mianowania na stanowisko służbowe skargę oddala
SA/Rz 39/04
U Z A S A D N I E N I E
Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia [...] listopada 2003 roku Nr [...] wydaną w wyniku rozpatrzenia odwołania B. K. od decyzji Komendanta Powiatowej Straży Pożarnej z dnia [...] października 2004 r Nr [...] w sprawie mianowania na stanowisko służbowe - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
W podstawie prawnej powołał przepis art. 127 § 2 i 138 § l pkt l k.p.a. oraz art. l la ust. 2 pkt l ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Tekst jednolity: Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1230 ze zm.).
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia wyjaśnił, że po ponownym rozpatrzeniu sprawy Komendant Miejski Państwowej Straży Pożarnej pismem z dnia 23 września 2003 r. zawiadomił B. K. o wszczęciu postępowania w sprawie mianowania na stanowisko służbowe w Komendzie Miejskiej PSP.
Następnie decyzją z dnia [...].10.2003 r mianował z dniem l listopada 2003 r. na stanowisko służbowe Starszego Specjalisty ds. Bezpieczeństwa i Higieny Pracy i Spraw Obronnych Komendy Miejskiej PSP.
W odwołaniu B. K. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i zakwestionował jej legalność.
W ocenie odwołującego organ nie może mianować go na stałe na niższe stanowisko służbowe i wskazał, że w tym zakresie nie posiada wymaganych przepisami prawa kwalifikacji zawodowych jak również nie spełnia kryteriów wskazanych w art. 38 ustawy o PSP do tego rodzaju zmiany. Przedstawiona natomiast w uzasadnieniu argumentacja dotycząca jego mianowania jest powierzchowna i chybiona. Dodatkowo zarzucił, że organ I instancji z rażącym naruszeniem przepisów prawa do dnia wydania zaskarżonej decyzji wydał w tej samej sprawie 5 decyzji, które w wyniku jego odwołania zostały przez organ II instancji uchylone.
Obecnie w zaskarżonej decyzji powierzając mu stanowisko starszego specjalisty d/s BHP i Spraw Obronnych organ nie uwzględnił, że nie posiada w tym kierunku kwalifikacji. Na poparcie swoich twierdzeń powołał przebieg swojej pracy zawodowej poprzedzonej ukończeniem studiów w 2001 r w Szkole Głównej Służby Pożarniczej na kierunku "Zarządzania w stanach zagrożeń". Kierunek ten zwiany jest z procesem przygotowania i kierowania działaniami w ramach tworzonego zarządzenia kryzysowego realizowanego w przypadku wystąpienia nadzwyczajnych zagrożeń. Oznacza to, że uzyskane kwalifikacje w toku studiów diametralnie odbiegają od powierzonego stanowiska. W tej sytuacji organ winien przy ponownym mianowaniu na stanowisko uwzględnić dla dobra służby jego doświadczenie oraz kwalifikacje zawodowe.
Komendant Wojewódzki PSP nie uwzględnił odwołania i powołał podstawę prawną rozstrzygnięcia którą kierował się organ I instancji tj. przepis art. 32 ust. l pkt 3 i art. 89 ust. l ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (tekst jednolity: Dz. U. z 2002r. Nr 147, poz. 1230 ze zm.).
Ustalając wysokość uposażenia organ I uwzględnił przepisy rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 lipca 1997 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 94, poz. 575 ze zm.).