Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Jerzy Solarski Sędziowie NSA Małgorzata Wolska /spr./ WSA Joanna Zdrzałka Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 lipca 2012 r. sprawy ze skargi I. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania -skargę oddala-
II SA/Rz 393/12
U Z A S A D N I E N I E
Przedmiotem skargi I. B. jest postanowienie Samorządowego
Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2011r., Nr [...] odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...] orzekającej o zwrocie świadczenia uznanego za nienależnie pobrane w drodze ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] marca 2011 r., nr [...].
W podstawie prawnej tego postanowienia organ wskazał art. 129 § 2 w zw. z art. 58 i art. 59 ustawy z dnia 14.06.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm./ - zwana dalej k.p.a.
Z jego uzasadnienia i akt administracyjnych sprawy wynika, że Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...] orzekł o zwrocie świadczenia uznanego za nienależnie pobrane w drodze ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] w łącznej wysokości 4900 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu wypłaty świadczeń rodzinnych do dnia spłaty.
I. B. pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r. odwołała się od w/w decyzji, składając jednocześnie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. Podniosła, że nie mogła złożyć odwołania w ustawowym terminie z uwagi na chorobę córki.
Po rozpatrzeniu wniosku SKO postanowieniem z dnia [...] września 2011 r., nr [...] odmówiło przywrócenia terminu do wniesienia odwołania przez I. B. W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że I. B. nie określiła, kiedy ustała choroba córki, która stanowiła przeszkodę w złożeniu odwołania w terminie. Nie podając żadnych dowodów mogących stanowić podstawę do przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, w ocenie organu odwoławczego wnioskodawczyni nie spełniła przesłanki dotyczącej uprawdopodobnienia braku winy oraz dochowania terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu.
W postanowieniu zawarto pouczenie, że "na postanowienie przysługuje prawo wniesienia wniosku do SKO o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia".
Stosując się do ww. pouczenia I. B. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Po jego rozpoznaniu SKO postanowieniem z dnia [...] października 2011 r., nr [...] utrzymało w mocy własne postanowienie z dnia [...] września 2011 r.
Na skutek złożonej przez I. B. skargi postanowienie to zostało objęte kontrolą Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, który wyrokiem z dnia 21 lutego 2012 r., sygn. akt II SA/Rz 16/12 stwierdził nieważność postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2011r. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że wydane rozstrzygnięcie rażąco narusza art. 59 § 2 k.p.a. w zw. z art. 127 § 3 k.p.a. Sąd podał, że zgodnie z art. 127 § 3 k.p.a. do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji. Zastosowanie będzie miał w takim przypadku art. 59 k.p.a. Zgodnie z § 1 tego przepisu o przywróceniu terminu postanawia właściwy w sprawie organ administracji publicznej. Od wydanego w tym trybie postanowienia przysługuje stronie zażalenie. Natomiast § 2 tegoż artykułu stwierdza, że przywróceniu terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia postanawia ostatecznie organ właściwy do rozpoznania odwołania lub zażalenia, czyli organ wyższego stopnia nad organem właściwym w sprawie, chyba, że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy. Na postanowienie o odmowie przywrócenia terminu zainteresowanemu przysługuje zażalenie, natomiast w przypadku, gdy postanowienie wydał organ właściwy do rozpatrzenia odwołania lub zażalenia (w sprawie SKO), zażalenie nie służy. Takie postanowienie wydane przez organ, o którym mowa w art. 59 § 2 K.p.a. jest bowiem ostateczne (nie przysługuje na nie żaden środek zaskarżenia w administracyjnym toku postępowania) i jako orzeczenie kończące postępowanie w tym zakresie podlega zaskarżeniu do wojewódzkiego sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 2 P.p.s.a.