Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SNSA Małgorzata Wolska Sędziowie WSA Piotr Godlewski WSA Maciej Kobak /spr./ Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2018 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lutego 2018 r.nr [...] w przedmiocie ustalenia, że kwota przyznana w formie pomocy rzeczowej jest świadczeniem nienależnie pobranym i ustalenia terminu jego zwrotu uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...].
Przedmiotem skargi A. S. (dalej w skrócie: "skarżąca") jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej w skrócie: "SKO") z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Miasta [...] (dalej w skrócie: "organ I instancji") z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości nienależnie pobranego świadczenia w formie pomocy rzeczowej i zobowiązania do jego zwrotu.
Kwestionowana decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym.
Decyzją z dnia [...] października 2016 r. nr [...] organ I instancji przyznał skarżącej świadczenie z pomocy społecznej w formie pomocy rzeczowej w postaci 0,5 tony węgla z dowozem o wartości 365,93 zł.
Następnie decyzją z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] organ I instancji ustalił, że wypłacone skarżącej na podstawie powyższej decyzji świadczenie jest świadczeniem nienależnie pobranym, oraz ustalił termin zwrotu kwoty stanowiącej równowartość świadczenia do dnia 30 listopada 2017 r.
Jako podstawę prawną decyzji organ I instancji powołał art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1, art. 6 pkt 16, art. 8 ust. 1 pkt 3, ust. 3 i 9, art. 12, art. 17 ust. 1 pkt 5, art. 39 ust. 1 i 2, art. 98, art. 104 ust. 1, 3 i 4, art. 109 i art. 110 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 930 ze zm. - dalej w skrócie: "u.p.s."), § 1 pkt 1 lit. b) Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 lipca 2015 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1058), oraz art. 10 § 1, art. 44 § 4, art. 77 i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 - dalej w skrócie: "k.p.a.").
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wyjaśnił, że dokonał weryfikacji przyznanego świadczenia i zgromadził dokumenty, z których wynikało, że do przyznania świadczenia doszło na skutek nieujawnienia przez skarżącą całego posiadanego majątku, w szczególności nieruchomości i ruchomości, których była właścicielem bądź współwłaścicielem, jak również nieujawnienia majątku męża - R. S., który w chwili przyznawania świadczenia również był właścicielem i współwłaścicielem nieruchomości. Już bowiem samo wyliczenie dochodu z należącego do męża skarżącej udziału w wysokości ½ części we współwłasności nieruchomości położonych na terenie gminy Ż. o łącznej pow. 3,879625 ha przeliczeniowych powodowało, że skarżąca nie była uprawniona do otrzymania świadczenia. Dochód z tego tytułu, z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku tj. sierpnia 2016 r. wyniósł bowiem 1.117,33 zł. W konsekwencji dochód rodziny obejmował oprócz zadeklarowanej w toku postępowania kwoty zasiłku stałego 514 zł, także wskazany dochód z gospodarstwa rolnego i wyniósł łącznie 1.631,33 zł, przekraczając kryterium dochodowe ustalone dla tego świadczenia w omawianym okresie i wynoszące 1.028 zł. Organ I instancji wskazał również, że skarżąca posiada lokal mieszkalny położony w D. w którym nie ma pieców węglowych, a zatem w okresie zimowym istniała możliwość przebywania w tym lokalu.