Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Zbigniew Czarnik Sędziowie WSA Robert Sawuła AWSA Magdalena Józefczyk /spr./ Protokolant sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólno-Administracyjnym na rozprawie w dniu 19 września 2006 r. sprawy ze skargi M.D. na decyzję Kierownika Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich -skargę oddala-
II SA/Rz 778/05
U Z A S A D N I E N I E
Decyzją z dnia [....] Nr [....] po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy swoja własną decyzję z dnia [...]r. Nr [....] w przedmiocie pozbawienia uprawnień kombatanckich.
Podstawą prawną zaskarżonej decyzji jest art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002r. nr 42, poz. 371 ze zm.)
Skarżący M.D. we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy nie wskazał kierunku weryfikacji decyzji. Zarzucił naruszenie art. 7 i art. 75 k.p.a., bowiem organ nie przesłał do wiadomości pisma z IPN, którym nie została potwierdzona działalność w B.C. Uznał, że wystarczająco dokładnie opisał swoją działalność w BCh, podał szereg faktów, pseudonimów i te fakty winny posłużyć organowi jako dowody w sprawie. Wcześniej nie wspominał o swojej przynależności do BCh, bo ujawnienie nazwisk ludzi mogło grozić im niebezpieczeństwem.
Kierownik Urzędu nie podzielił argumentów wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że zwrócił się do IPN Oddział, czy w aktach osobowych strony znajdują się informacje dotyczące działalności w organizacji BCH w latach 1941-1944 oraz o udziale w walkach z UPA w ramach służby w MO, w których skarżący pełnił służbę, pod dowództwem Wojska Polskiego. W odpowiedzi IPN (pisma z dnia 27 lipca 2004r. poinformował, iż nie odnaleziono informacji, aby funkcjonariusz MO M.D. brał udział w walkach ze zbrojnym podziemiem niepodległościowym. Akta osobowe nie zawierają też informacji o działalności w BCh w latach 1941-1944.
Pismem z dnia [....]r. Kierownik Urzędu zwrócił się do skarżącego o nadesłanie dowodów na okoliczność pełnienia służby w BCh oraz rekomendacji stowarzyszenia właściwego dla określonego rodzaju działalności Kombatanckiej w terminie 60 dni od dnia doręczenia wezwania. W piśmie z dnia 27 grudnia 2004r. skarżący zwrócił się o przedłużenie terminu dla udokumentowania
- 2 - działalności kombatanckiej i wyjaśnił, że jego prośba o pomoc w uzyskaniu takiej dokumentacji zarówno w Kole Związku jak i w została zignorowana. Organ pismem z dnia 29 kwietnia 2005r. ponownie wezwał do przedłożenia dokumentów potwierdzających działalność kombatancką. Skarżący poinformował, że ze względu na zły stan zdrowia nie jest w stanie przedłożyć takich dowodów, dodał, ze zwrócił się do Związku Kombatantów RP i BWP Zarządu Koła w B. z prośbą o wydanie rekomendacji.
W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy organ stwierdził, że nie ma podstaw do przyznania stronie uprawnień kombatanckich z tytułu pełnienia służby w BCh zatem nie ma zastosowania art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy o kombatantach, wedle którego za działalność kombatancką uznaje się pełnienie służby w polskich podziemnych formacjach i organizacjach, w tym działających w ramach tych organizacji oddziałach partyzanckich w okresie wojny od 1939-1945.
Nie budzi wątpliwości fakt, że skarżący uzyskał uprawnienia kombatanckie wyłącznie z tytułu utrwalania władzy ludowej pełniąc funkcję w Milicji Obywatelskiej. Podnoszona przez skarżącego okoliczność brania udziału w walkach z oddziałami niemieckimi w ramach MO nie ma znaczenia dla sprawy, gdyż w przepisach ustawy o kombatantach, status kombatanta związany z działalnością w składzie formacji wojskowych lub organizacji walczących o suwerenność i niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej, a do zadań MO zgodnie z dekretem Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 7 października 1944r. o Milicji obywatelskiej (Dz. U. nr 7, poz. 33 ze zm.) należała ochrona bezpieczeństwa, spokoju i porządku publicznego, dochodzenie i ściganie przestępstw oraz wykonywanie zaleceń władz administracyjnych, sądów, prokuratury w zakresie prawem przewidzianym. Tego rodzaju działalność nie została przez ustawodawcę zaliczona do tytułów uzasadniających zachowanie przyznanych wcześniej uprawnień kombatanckich. W aktach osobowych nie odnaleziono też zapisów dotyczących udziału w walkach z UPA, co wykluczyło zastosowanie art. 1 ust. 2 pkt 6 ustawy o kombatantach, po myśli którego za działalność kombatancką uznaje się uczestniczenie w jednostkach Wojska Polskiego oraz zmilitaryzowanych służbach państwowych z oddziałami UPA. Nie wykazał też, aby spełniał przyznanie uprawnień kombatanckich na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 2 zd.2 warunkujące zachowanie dotychczasowych uprawnień