Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Joanna Zdrzałka /spr./ Sędziowie WSA Ewa Partyka WSA Zbigniew Czarnik Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 listopada 2012 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie kary dyscyplinarnej -skargę oddala-
Orzeczeniem dyscyplinarnym z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...], Naczelnik Urzędu Celnego uznał A. K. za winnego zarzucanego mu przewinienia dyscyplinarnego i na podstawie art. 167 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej ( Dz. U. Nr 168, poz. 1323 ze zm.) orzekł karę dyscyplinarną - karę nagany.
W toku postępowania ustalono, że A. K., starszy rewident celny, pełniący służbę celną w Oddziale Celnym [...] w dniach: 6, 8, 14, 16 i 20 września 2011 r. bez usprawiedliwienia nie stawił się do służby w godzinach wyznaczonych, czym naruszył obowiązki funkcjonariusza celnego, określone w art. 166 pkt 7 ustawy o Służbie Celnej. Organ stwierdził, że bezspornym jest, iż obwiniony w dniu 06.09.2011 r. został zapoznany z harmonogramem służby na wrzesień 2011 r. Mimo to, 5-krotnie stawił się w miejscu pełnienia służby z kilkudziesięciominutowym opóźnieniem bez usprawiedliwienia. Z zeznań Kierownika Oddziału Celnego, A. T. wynika, że rozmawiał on z obwinionym na temat jego podejścia do służby i poinformował go o konsekwencjach grożących z powodu spóźnienia do służby. W ocenie organu I instancji zebrany w trakcie postępowania dyscyplinarnego materiał dowodowy w pełni potwierdził, że obwiniony A. K. bez usprawiedliwienia nie stawił się do służby w godzinach wyznaczonych grafikiem pełnienia służby. Ponadto obwiniony nie wykazał dobrej woli by w toku postępowania złożyć wyjaśnienia, zapoznać się z materiałami dowodowymi lub stawić się na rozprawę końcową, czym zdaniem organu potwierdził całkowitą ignorancję w stosunku do toczącego się postępowania. Stwierdzono, że wymierzona obwinionemu kara nagany jest współmierna do wagi popełnionego przewinienia dyscyplinarnego i stopnia zawinienia.
W odwołaniu od tej decyzji A. K. podniósł, że w toku postępowania pominięto okoliczności, które miały wpływ na dokonane przewinienie. Powodem spóźnień był bowiem brak możliwości dojazdu do Oddziału z powodu wycofania w marcu 2012 r. przez PKS [...], PKS [...] i przewoźników prywatnych połączeń z miejsca jego zamieszkania do J. Odległość, jaka dzieli jego miejsce zamieszkania od Oddziału Celnego wynosi 49 km a pokonuje ją pieszo lub autostopem. A. K. podkreślił także, że pracując w innych oddziałach nigdy się nie spóźniał, gdyż dysponował środkami dojazdu. Stwierdził ponadto, że nie ma on obowiązku uczestniczenia w postępowaniu dyscyplinarnym natomiast jego spóźnianie do pracy będzie trwało dotąd dopóki nie zostaną przywrócone połączenia autobusowe.
W wyniku rozpatrzenia odwołania, Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...] zmienił decyzję organu I instancji w części dotyczącej opisu zarzutu w ten sposób, że starszego rewidenta celnego, specjalistę Służby Celnej A. K., obwiniono o naruszenie obowiązków służbowych funkcjonariusza celnego, określonych w art. 166 pkt 7 ustawy o Służbie Celnej, polegające na tym, że w dniach 6 września 2011 r., 8 września 2011 r., 14 września 2011 r., 16 września 2011 r., 20 września 2011 r., w Oddziale Celnym [...] pięciokrotnie nie stawił się do służby w godzinach wyznaczonych grafikiem pełnienia służby, pomimo potwierdzenia własnoręcznym podpisem faktu zapoznania się z grafikiem służby, spóźniając się do służby kilkadziesiąt minut, przez co naruszył obowiązki służbowe funkcjonariusza celnego i podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej. W pozostałej części utrzymano zaskarżone orzeczenie w mocy.