Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Anna Lechowska Sędziowie NSA Maria Zarębska-Kobak /spr./ AWSA Magdalena Józefczyk Protokolant sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólno-Administracyjnym na rozprawie w dniu 25 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi E.M.-R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr SKO [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...]r. nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej E.M.R. kwotę 500 zł /słownie: pięćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...]r.,nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpoznaniu odwołania złożonego przez przedsiębiorstwo "O.C." Spółka jawna z siedzibą w L., od decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] r., nr[...], odmawiającej ustalenia warunków zabudowy na zamierzenie inwestycyjne pod nazwą "zmiana sposobu użytkowania pomieszczeń biurowo-magazynowych na biurowo-oświatowe" lokalu nr 11 w budynku położonym na działce nr 487/1, przy ulicy G. 22 w R., uchyliło zaskarżoną decyzję w całości przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.
W podstawie prawnej decyzji powołano przepis art. 138 § 2 k.p.a.
Argumentując decyzję Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że organ pierwszej instancji nie wyjaśnił w sposób dostateczny stanu faktycznego sprawy i na lakonicznym stanie faktycznym sprawy oparł swoje rozstrzygniecie.
W ocenie organu odwoławczego, w postępowaniu pierwszej instancji nie wyjaśniono na przeprowadzeniu jakich robót budowlanych ma polegać objęta wnioskiem zmiana sposobu użytkowania pomieszczeń. Nie wyjaśniono w jakim zakresie roboty budowlane zmierzające do dokonania zmiany przeznaczenia pomieszczeń już zostały zrealizowane mimo , że przepis art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym /Dz. U. nr 80, póz. 717, ze zm./ zobowiązuje do tego rodzaju ustaleń.
Z ustaleń organu pierwszej instancji wynika, że działalność oświatowa była już prowadzona w lokalu objętym wnioskiem, zatem należało ustalić czy zmiana zagospodarowania, której ma służyć uzyskanie pozytywnej decyzji już nie nastąpiła. Od tych ustaleń będzie można dopiero ocenić zasadność wniosku Spółki.
Z w/w decyzją nie zgodziła się E.M.-R., składając na nią skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie wnosząc o jej uchylenie.
Skargę złożyła działając przez umocowanego pełnomocnika swoją matkę - S.M.
W argumentach skargi wyjaśniła, że organ odwoławczy nie był w rozpatrywanej sprawie uprawniony do uchylenia zaskarżonej odwołaniem decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji i zastosowanie przez ten organ przepisu art. 138 § 2 k.p.a. nastąpiło w sposób nieusprawiedliwiony.
Skarżąca uważa, że skoro Samorządowe Kolegium Odwoławcze dostrzegło uchybienia lub braki w postępowaniu wyjaśniającym pierwszej instancji to było obowiązane do jego uzupełnienia w niezbędnym zakresie i rozstrzygnąć sprawę co do jej istoty.
Zakres zgromadzonych przez organ pierwszej instancji dowodów był wystarczająco szeroki i wymagał tylko ewentualnego uzupełnienia w ramach postępowania odwoławczego.
Dodatkowo wskazała na naruszenie przepisów art. 59 ust. 1 i art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 50 i art. 71 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118/ nie wskazując na czym polegało w/w naruszenie.
W uzupełnieniu skargi w piśmie procesowym skierowanym do Sądu z dnia 20.01.2006 r. zarzuciła naruszenie przepisów postępowania dające podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji obu instancji oraz wznowienia postępowania administracyjnego.