Sprawa ze skargi na decyzję Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Małgorzata Wolska /spr./ Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk WSA Ewa Partyka Protokolant st. sekr. sąd. Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 listopada 2013 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącego J. D. kwotę 100 zł /słownie: sto złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/5

Przedmiotem skargi jest decyzja Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...], utrzymująca w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2013 r, Nr [...] o odmowie przyznania J. D. uprawnień kombatanckich.

Jako podstawę prawną organ powołał art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 4 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. z 2012r., poz. 400 - zwana dalej "ustawą o kombatantach").

Z uzasadnienia decyzji i akt administracyjnych sprawy wynika, że J. D. wystąpił z wnioskiem o przyznanie uprawnień kombatanckich w związku z deportacją do przymusowej pracy na terytorium ZSRR.

Po rozpoznaniu tego wniosku decyzją z dnia [...] lipca 2013 r, Nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił J. D. przyznania uprawnień kombatanckich.

W ocenie organu zebrany w sprawie materiał dowodowy nie wskazuje by doszło do deportacji poza miejsce zamieszkania. Nie zostały spełnione przesłanki z art. 4 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy o kombatantach.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy J. D. zakwestionował ustalenia organu dotyczące okresów przebywania na robotach w III Rzeszy i w ZSRR. Podał, że z treści uzasadnienia decyzji wynika, że w tym samym czasie przebywał zarówno na terytorium Niemiec jak i Związku Radzieckiego.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2013 r.

Organ podał, że z akt sprawy wynika, że w 1939 r. J. D. zamieszkiwał w Ł., na terenach włączonych do Związku Radzieckiego. Po ataku Niemiec na ZSRR tereny te znalazły się pod okupacją niemiecką. Władze okupacyjne skierowały zainteresowanego na roboty przymusowe na terytorium III Rzeszy. Po wyzwoleniu Wiednia przez Armię Czerwoną, J. D. został wysłany do Odessy. Tam pracował przy odbudowie wojskowych koszar i wyrębie lasu. W maju 1947 r., po potwierdzeniu obywatelstwa polskiego wyżej wymieniony otrzymał pozwolenie na powrót do Polski.

Organ podał, że stosownie do treści art. 4 ust. 1 pkt 3 lit b ustawy o kombatantach represjami w rozumieniu tej ustawy są okresy przebywania na przymusowych zesłaniach i deportacji w ZSRR z przyczyn, politycznych, religijnych i narodowościowych. W okolicznościach sprawy przepis ten nie znajduje zastosowania. Bezsporne jest, że strona przebywała na terytorium ZSRR i w 1947 r. powróciła do Polski. Zaznaczono, że w trakcie przesłuchania przeprowadzonego w dniu [...] czerwca 2013 r. w Urzędzie Gminy [...] J. D. zeznał, że w momencie gdy jego obywatelstwo zostało potwierdzone, dostał możliwość powrotu do Polski. Powyższe okoliczności świadczą, że deportacja J. D. nie nastąpiła z przyczyn politycznych, religijnych czy narodowościowych.

Kierownik Urzędu zaznaczył, że organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa. Przepisy ustawy z dnia 24.01.1991 r. o kombatantach i niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego enumeratywnie wyliczają tytuły, które mogą być uznane za działalność kombatancką lub działalność z nią równoważną, uzasadniającą przyznanie uprawnień kombatanckich. Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych podkreślono, że ustawodawca nie przewidział możliwości zastosowania przepisów ustawy o kombatantach i przyznania uprawnień z niej wynikających z tytułu przeżyć i udręki, jaki niosły za sobą działania wojenne. Regulacją ustawy o kombatantach nie zostały objęte wszystkie przejawy obiektywnych represji, jakich ofiarami w czasie wojny i po jej zakończeniu padli obywatele polscy.

Strona 1/5