W ocenie Sądu organ odwoławczy powinien ocenić dopuszczalność i zakres zawartych w pkt 2 decyzji Prezydenta Miasta M. warunków, a nie wdawać się w poprawianie tych ustaleń z odwołaniem do faktycznych możliwości zagospodarowania działki. Decyzja ustalająca warunki zabudowy ma określać przeznaczenie i sposób zagospodarowania działki, a nie odnosić się do szczegółów z tym związanych. Te zostaną ustalone na etapie postępowania w sprawie pozwolenia na budowę, przy zagospodarowaniu działki. Warunki zabudowy mają wskazać linie zabudowy, bo one wyznaczą obszar, na którym inwestor może zagospodarować działkę lokalizując budynek.
Sąd nie podziela zarzutu skargi wskazującego na brak obiektywizmu w ramach prowadzonego postępowania przed organem pierwszej instancji. Opracowanie projektu decyzji wraz z analizą i decyzji ustalającej warunki zabudowy przez tę samą dobę nie narusza zasad obiektywizmu wskazanych w k.p.a. Zdaniem Sądu jest tak dlatego, że nie są to odrębne postępowania administracyjne. Sporządzenie projektu decyzji powierzone zostało osobom mającym szczególną wiedzę, zatem jeżeli taką wiedzę posiada pracownik organu, to przyjąć należy, że może on zgodnie z prawem działać jako podmiot przygotowujący materiały dla rozstrzygnięcia w zakresie ustalenia warunków zabudowy.
W ponownie prowadzonym postępowaniu SKO w T. rozpoznając odwołanie zastosuje wskazaną przez Sąd wykładnię art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz § 4 rozporządzenia w sprawie sposobu ustalenia wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Mając na uwadze powyższe oraz treść art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) P.p.s.a. Sąd orzekł jak na wstępie. O kosztach postępowania orzeczono stosownie do treści art. 200 P.p.s.a.