Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz,, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Joanna Białas-Gołąb, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 grudnia 2009r. sprawy ze skargi J. U.-W. na decyzję Kuratora Oświaty z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności aktu nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego I uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta z dnia [...] r. nr [...], II stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III zasądza od Kuratora Oświaty na rzecz skarżącej J. U.-W. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrokiem z dnia [...] sygn. akt [...] Wojewódzki Sąd Administracyjny w [...] oddalił skargę J. U. na decyzję [...] Kuratora Oświaty w [...] z dnia [...].
nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności aktu nadania stopnia awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego.
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji w pierwszej kolejności przytoczył stosowne regulacje ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 września 2002 r. w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli oraz określenia szkół i wypadków, w których można zatrudnić nauczycieli niemających wyższego wykształcenia lub ukończonego zakładu kształcenia nauczycieli (Dz.U. Nr 155, poz. 1288). Z przepisów tych wynika, iż dla zajmowania stanowiska psychologa w gimnazjum konieczne jest oprócz przygotowania pedagogicznego ukończenie studiów magisterskich na kierunku psychologia w specjalności odpowiadającej rodzajowi prowadzonych zajęć.
Zdaniem Sądu, bezsprzecznym jest, iż skarżąca w dacie nadania stopnia awansu nauczyciela kontraktowego (tj. [...] i wcześniej od [...] r.) zatrudniona była w gimnazjum na stanowisku psychologa. Faktem jest również, iż skarżąca nie legitymuje się dyplomem ukończenia studiów magisterskich na kierunku psychologia w specjalności odpowiadającej rodzajowi prowadzonych zajęć.
W świetle art. 9b ust.1 ustawy Karta Nauczyciela warunkiem nadania nauczycielowi kolejnego stopnia awansu zawodowego jest spełnienie wymagań kwalifikacyjnych, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 i ust. 1a-3, odbycie stażu, z zastrzeżeniem art. 9e ust. 1-3, zakończonego pozytywną oceną dorobku zawodowego nauczyciela, o której mowa w art. 9c ust. 6, oraz w przypadku nauczyciela stażysty - uzyskanie akceptacji komisji kwalifikacyjnej po przeprowadzonej rozmowie. Skarżąca, będąc osobą zatrudnioną na stanowisku psychologa odbyła staż i uzyskała akceptację komisji kwalifikacyjnej, nie spełniła jednak warunku posiadania odpowiednich kwalifikacji. Niespełnienie przesłanek warunkujących nabycie kolejnego stopnia awansu zawodowego nauczyciela powoduje, że decyzja o nadaniu J.U. stopnia awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego z dnia
[...] w sposób rażący narusza art. 9b ust. 1 ustawy Karta Nauczyciela, a tym samym zaskarżona decyzja utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Miasta [...] o stwierdzeniu nieważności aktu nadania J.U. stopnia awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego, jest zgodna z prawem.
W ocenie Sądu I instancji działania podejmowane przez organy zmierzające do wyeliminowana z obrotu prawnego decyzji dotkniętej wadą nieważności oparte były na przepisach prawa. Podkreślono, że przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, jak też ustawy Karta Nauczyciela nie przewidują możliwości kierowania się jedynie względami słusznego interesu strony z pominięciem wymogów zawartych w normach prawnych.
W ocenie Sądu, dla stwierdzenia nieważności decyzji nadającej skarżącej stopień awansu zawodowego istotne było stanowisko na jakim zatrudniona była skarżąca nie zaś funkcje, które faktycznie wykonywała. Stopień awansu zawodowego związany jest z zajmowaniem konkretnego stanowiska, co wiąże się zarówno z kwalifikacjami, z odbywanym stażem, jak i rozmową kwalifikacyjną. Stąd prowadzenie postępowania wyjaśniającego dotyczącego faktycznego wykonywania obowiązków przez skarżącą nie mogłoby mieć wpływu na wydane decyzje.