Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz,, Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia dziecka uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia [...], nr [...]
Decyzją z dnia [...] nr [...] Prezydent Miasta S., na podstawie art. 15b oraz art. 3 pkt 11 w zw. z art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1518 ze zm.), odmówił przyznania M. M. prawa do jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia dziecka - M. M.. Organ stwierdził, że z zaświadczenia lekarskiego dołączonego do wniosku wynika, że M. M. pozostawała pod opieką medyczną dopiero od [...] tygodnia ciąży. Zgodnie zaś z art. 15b ust. 5 ustawy, zapomoga przysługuje, jeżeli kobieta pozostawała pod opieką medyczną nie później niż od 10 tygodnia ciąży do porodu.
M. M. odwołała się od ww. decyzji wskazując, że mając [...] lat zaszła w ciążę i do [...] tygodnia nie wiedziała o tym. Objawy ciąży dostrzegła dopiero w [...] tygodniu ciąży i wówczas poinformowała o tym mamę i udała się z nią do ginekologa. Ponadto podała, że jest osobą dotkniętą chorobą [...]
W wyniku rozpoznania sprawy na skutek złożonego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r., nr [...], w oparciu o art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23) i art. 3 pkt 2 i 2a, art. 10, art. 15b ustawy o świadczeniach rodzinnych, utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia Kolegium przywołało treść przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych wskazanych w podstawie prawnej decyzji, wyjaśniając, że wykładnia art. 15b ust. 5 ww. ustawy nie powinna ograniczać się wyłącznie do jego literalnego brzmienia. Wypełnienie obowiązku badania przyszłej matki i dziecka nie może być ocenianie z pominięciem obiektywnych możliwości jego realizacji przez kobietę w terminie wskazanym przez ustawodawcę. Jednak Kolegium doszło do przekonania, że analiza przyczyn braku pozostawania pod opieką lekarską nie prowadzi do wniosku, że nastąpiło to z przyczyn niezależnych od strony. Nawet młody wiek nie uzasadnia braku rozeznania, czy strona pozostawała w ciąży, a z pewnością nie jest to przyczyna medyczna. Gdyby takowe były, to lekarz odnotowałby na zaświadczeniu fakt pozostawania strony w trakcie np. leczenia hormonalnego. Strona przedłożyła zaświadczenie lekarskie z którego nie wynika, że zaburzenia menstruacji występowały ani nie wskazuje, że pacjentka była w trakcie jakiegokolwiek leczenia, które mogłoby wpłynąć na fakt braku rozeznania, że pozostaje w ciąży.
M. M. zaskarżyła opisaną wyżej decyzję wyjaśniając, że od [...] roku życia choruje na chorobę [...], która wymaga stałego leczenia. Przyjmowane leki powodują zaburzenia menstruacyjne. Dopiero w [...] tygodniu ciąży zorientowała się, że jej brzuch rośnie. Wcześniejsze objawy ciąży były podobne do zaostrzającej się choroby [...]. Z tego powodu późno zgłosiła się do lekarza. Do skargi strona dołączyła zaświadczenie lekarskie z dnia [...] [...] r. oraz kartę informacyjną leczenia szpitalnego z dnia [...]
Odpowiadając na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje: