Krótkotrwałe wyjazdy do innych miejscowości na terenie kraju w sprawach rodzinnych czy w poszukiwaniu pracy, o ile z bezrobotnym możliwy jest kontakt w sprawie ewentualnej oferty pracy czy szkolenia - choćby pośredni, poprzez członków najbliższej rodziny - nie mogą być uznane za równoznaczne z brakiem gotowości do podjęcia zatrudnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Jankowski Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Gebel /spr./ Asesor WSA Katarzyna Grzegorczyk - Meder Protokolant st. sekr. sądowy Maria Rosochacka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2005r. sprawy ze skargi W. G. na decyzję Wojewody z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie statusu osoby bezrobotnej i zasiłku dla bezrobotnych I uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty z dnia [...]r. Nr [...], II orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Decyzją z dnia [...] r. numer [...] działający z upoważnienia Starosty dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy orzekł o utracie z dniem [...] r. przez W. G. statusu osoby bezrobotnej i prawa do zasiłku. W uzasadnieniu decyzji organ podał, iż W. G. w dniu [...] r. zarejestrowała się w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku na okres [...] m-cy od dnia [...] r. Dnia [...] r. mąż bezrobotnej dostarczył do Urzędu zaświadczenie lekarskie wystawione przez Przychodnię w [...] stwierdzające, iż ww. jest niezdolna do pracy od dnia [...] R. DO DNIA [...] R.
Poinformował również, iż żona przed zwolnieniem wyjechała do rodziny. Z kolei dnia [...] r. strona skarżąca złożyła dodatkowe wyjaśnienia, z których wynika, że dnia [...] r. pojechała do [...] w celu poszukiwania pracy, a nocy z [...] na [...] r. rozchorowała się i musiała skorzystać z pomocy lekarskiej. Zgodnie z art.2 ust.1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, bezrobotną jest osoba niezatrudniona i niewykonująca innej pracy zarobkowej, zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub służbie albo innej pracy zarobkowej, bądź, jeżeli jest osobą niepełnosprawną, zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia co najmniej w połowie tego wymiaru czasu pracy, nieucząca się w szkole, z wyjątkiem szkół dla dorosłych lub szkół wyższych w systemie wieczorowym albo zaocznym, zarejestrowaną we właściwym dla miejsca zameldowania stałego lub czasowego powiatowym urzędzie pracy oraz poszukująca zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.
Natomiast w art.75 ust.3 ustawa stanowi, iż bezrobotny, który w okresie krótszym niż 30 dni przebywa za granicą lub pozostaje w innej sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia, nie zostaje pozbawiony statusu bezrobotnego, jeżeli o zamierzonym pobycie lub pozostawaniu w sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia zawiadomił powiatowy urząd pracy.
W. G. była prawidłowo poinformowana o obowiązkach i uprawnieniach bezrobotnego, o czym świadczy złożony przez nią dnia [...] r. podpis na "Informacji dla osób rejestrującym się w powiatowym urzędzie pracy". Strona nie powiadomiła urzędu o wyjeździe, czyli o pozostawaniu w sytuacji powodującej brak gotowości do podjęcia zatrudnienia, co spowodowało orzeczenie o utracie statusu osoby bezrobotnej i prawa do zasiłku.
Od decyzji tej odwołała się W. G. Zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie art.6,7,8,9,11, 107 § 3, 130 §1 i 2 oraz art.156 § 1 pkt 2 Kpa, a także art.2 ust.1 pkt 2, 33 ust.4 pkt 1 i art.75 ust.3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zdaniem skarżącej, ustawodawca w art.75 ust.3 ustanowił dwie przesłanki, które muszą być spełnione jednocześnie aby bezrobotny utracił status bezrobotnego. Jest to "pozostawanie" (trwanie ) gdzieś co doprowadzić musi do braku "gotowości" podjęcia zatrudnienia. Strona zawsze była i nadal jest gotowa do podjęcia zatrudnienia, ma więc chęć, skłonność i zamiar podjęcia pracy. Nie ma żadnych podstaw aby dowodzić, że skarżąca nie była zdecydowana do podjęcia zatrudnienia, że utraciła chęć, skłonność i zamiar. Utrata chęci czy też zamiaru wtedy byłyby bezsporne, gdyby organ zaproponował stronie pracę, ta zaś jej by nie podjęła. Nie można szukać pracy i nie być gotową do jej podjęcia, a strona wyjaśniła, że w podróż udała się w celu poszukiwania pracy. Nie było również żadnych powodów, aby informować Powiatowy Urząd Pracy o wyjeździe, albowiem strona postępowania nie zamierzała "pozostawać w sytuacji powodującej brak gotowości " i w takiej sytuacji nie była. Skarżąca także podniosła, że art.75 ust.3 formułuje inne zasady niż wymienione w pkt IV.11 informacji dla bezrobotnych.