Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.),, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Kukla, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi Rady Powiatu Gryfińskiego na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 3 października 2013 r. nr NK.3.4131.525.2013.AB w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie kolejnej umowy najmu pomieszczeń w budynku przy ul. Sprzymierzonych 9 w Gryfinie, której przedmiotem jest część tej samej nieruchomości uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.
Wojewoda rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia
[..] r. nr [...] , na podstawie art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1999 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 595 ze zm.), stwierdził nieważność uchwały Nr XXVI/199/2013 Rady Powiatu w Gryfinie z dnia 29 sierpnia 2013 r. w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie kolejnej umowy najmu pomieszczeń budynku przy ul. Sprzymierzonych 9 w Gryfinie, której przedmiotem jest część tej samej nieruchomości.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ nadzoru stwierdził, że uchwała będąca przedmiotem postępowania została podjęta na podstawie § 4 uchwały nr XV/173/2008 Rady Powiatu w Gryfinie z dnia 31 stycznia 2008 r. w sprawie określenia zasad nabywania, zbywania i obciążania oraz wydzierżawiania lub wynajmowania i użyczania nieruchomości bądź ich części stanowiących własność Powiatu Gryfińskiego (Dz. Urz. Woj. Zacho. Nr 31, poz. 586). Przepis ten stanowi, że zgoda Rady Powiatu w Gryfinie jest wymagana również w przypadku, gdy po kolejnej umowie zawartej na czas oznaczony nie przekraczający trzech lat, strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość. Z dyspozycji ww. przepisu Rada wywiodła kompetencję do wyrażenia zgody na zawarcie kolejnej umowy z dotychczasowym najemcą pięciu pomieszczeń znajdujących się w budynku przy ul. [...] w[...] , stanowiącym własność Powiatu.
Organ nadzoru powołując się na treść art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie wskazał na zarząd powiatu jako organ uprawniony do gospodarowania mieniem powiatu. Stwierdził nadto, na podstawie art. 12 pkt 8 lit. a powołanej ustawy, że przepis ten przewiduje odstępstwo od zasady ustanawiającej organ wykonawczy powiatu organem właściwym do zarządzania mieniem powiatu.
Rada Powiatu korzystając z przyznanego jej uprawnienia określiła zbiór reguł postępowania zarządu odnoszących się m.in. do zawierania kolejnych umów dzierżawy, jednakże § 4 stanowi częściowe powtórzenie art. 12 pkt 8 lit. a ustawy o samorządzie powiatowym.
Organ nadzoru podkreślał, że ustawa o samorządzie powiatowym nie zawiera legalnej definicji pojęcia "nieruchomości", natomiast ustawa z dnia 21 sierpnia 1991 r.
o gospodarce nieruchomościami określa wyłącznie, co należy rozumieć pod pojęciem "nieruchomości gruntowej". Z tego powodu organ za zasadne uznał sięgnięcie do definicji nieruchomości zawartej w art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny. W oparciu o powyższy przepis Wojewoda wywodził, że na gruncie polskiego porządku prawnego wyróżnić można trzy rodzaje nieruchomości: gruntowe, budynkowe i lokalowe. Zasadą jest, że budynki i ich części są częściami składowymi gruntu i nie mogą być odrębnym przedmiotem własności i praw rzeczowych (art. 47 § 1 i art. 48 K.c.). Pomieszczenie stanowiące wydzieloną ścianami część budynku dzieli los prawny tego budynku.
W oparciu o wyjaśnienia Starosty organ ustalił, że pomieszczenia, których dotyczy uchwała będąca przedmiotem postępowania nadzorczego, nie stanowią odrębnych nieruchomości. W konsekwencji, do pomieszczeń tych nie mają zastosowania przepisy art. 12 pkt 8 lit. a ustawy o samorządzie powiatowym, co oznacza, że Rada podejmując uchwałę stanowiącą przedmiot postępowania przekroczyła zakres delegacji ustawowej w nim zawartej, naruszając w ten sposób uprawnienie organu wykonawczego powiatu do załatwiania oznaczonych spraw z zakresu działania powiatu.