Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Dolecki, Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędzia WSA Maria Mysiak (spr.), Protokolant Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi Spółki A. na uchwałę Rady Miasta Szczecin z dnia 26 października 2009 r. nr XL/994/09 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Międzyodrze Wyspa Grodzka - Łasztownia" w Szczecinie I. odrzuca skargę w części dotyczącej § 53 pkt 1 ppkt 1, 3, 4, 5, pkt 2 ppkt 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9,10,11,12 i 14, pkt 3, pkt 4, pkt 5, pkt 6 oraz § 73 zaskarżonej uchwały, II. stwierdza nieważność § 53 pkt 1 ppkt 2 i pkt 2 ppkt 13 zaskarżonej uchwały, III. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w zakresie określonym w pkt II wyroku, IV. zasądza od Rady Miasta Szczecina na rzecz skarżącej Spółki A. kwotę [...] /[...]/ złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.
S., na podstawie art. 50 § 1, art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w związku z art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990r.
o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1592 ze zm.), zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie uchwałę Rady Miasta Szczecina nr XL/994/09 z dnia 26 października 2009 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Międzyodrze Wyspa Grodzka - Łasztownia" w Szczecinie w części dotyczącej § 53 i § 71 oraz odpowiadających im zapisów w załączniku graficznym do tejże uchwały.
Zaskarżonej uchwale zarzuciła:
- naruszenie art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717) w związku z art. 21 ust. 1 i 2, art. 31 ust. 3, art. 64 ust. 1, 2 i 3 Konstytucji RP, art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717) oraz art. 1 Protokołu dodatkowego Nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności poprzez błędną ich wykładnię, wyrażającą się pominięciem przez Radę Miasta [...] jako organu podejmującego skarżoną uchwałę - obowiązku uwzględniania w procesie planowania i zagospodarowania przestrzennego nakazu poszanowania prawa przysługującego użytkownikowi wieczystemu nieruchomości będących przedmiotem planowanego zagospodarowania, a ściśle wiążącego się z działkami położonymi przy ul. [...], poprzez lokalizację na tym terenie "przestrzeni publicznej" w postaci "placu z dostępem ogólnym", w sytuacji gdy nieruchomość ta pozostaje w bezpośrednim sąsiedztwie z niezabudowaną działką, stanowiącą własność Gminy Miasto [...] gdzie taki plac mógłby zostać zlokalizowany oraz "drogi publicznej - ulicy dojazdowej z nabrzeżem" i "nabrzeża wielofunkcyjnego z dostępem ogólnym w formie ciągu pieszo rowerowego z dopuszczeniem ograniczonego ruchu kołowego", które to przestrzenie łącznie zajmują około [...]% terenów oddanych skarżącej w użytkowanie wieczyste, które to rozstrzygnięcie nie znajdowało jakiegokolwiek umocowania ani urbanistycznego, ani historycznego i prowadzi do naruszenia istoty prawa służącego skarżącej oraz jej interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenu, poprzez ingerencję oczywiście bezzasadną i nieproporcjonalną.
W oparciu o tak sformułowany zarzuty wniosła o uchylenie zaskarżonej uchwały Rady Miasta Szczecina nr XL/994/09 z dnia 26 października 2009 r.
w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Międzyodrze Wyspa Grodzka - Łasztownia" w Szczecinie w części dotyczącej § 53 oraz § 71 oraz odpowiadających im zapisów w załączniku graficznym do tejże uchwały.
W uzasadnieniu skargi skarżąca wskazała, że w § 53 uchwały na obszarze oznaczonym w części graficznej planu numerem 2 przewidziano lokalizację "placu z dostępem ogólnym" (oraz nadanie mu nazwy "[...]"), co zgodnie z definicją zawartą w § 5 pkt 4 oznacza teren, do którego dostęp "nie jest limitowany żadnymi ograniczeniami podmiotowymi ani przedmiotowymi, w szczególności ogrodzeniami, biletami wstępu, czasem dostępu, itp.". Takie przeznaczenie terenu determinuje jego kwalifikację jako "przestrzeni publicznej", przez którą należy rozumieć "teren otwarty (niezabudowany), objęty dostępem ogólnym lub dostępem publicznym, o funkcjach komunikacyjnych lub rekreacyjnych, umożliwiający spontaniczną lub zorganizowaną aktywność obywateli: indywidualną i zbiorową". Natomiast, na obszarze oznaczonym symbolem [...] (ciąg pieszy) przewidziano "nabrzeże wielofunkcyjne z dostępem ogólnym w formie ciągu pieszo rowerowego z dopuszczeniem ograniczonego ruchu kołowego". Ponadto, w § 71 uchwały na terenie skarżącej zaplanowano "drogę publiczną - ulicę dojazdową z nabrzeżem". Łącznie wskazana powyżej "przestrzeń publiczna" zajmuje około [...]% terenów oddanych skarżącej w użytkowanie wieczyste.