Jak trafnie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 17 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Wa 48/17 (dostępny w CBOSA, na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl), a Sąd orzekający w niniejszej sprawie pogląd ten w pełni podziela, "prawodawca ma pełne prawo określać warunki, których spełnienie jest konieczne do uznania, że konkretne świadczenie należy uznać za nienależnie pobrane, jednakże nie uprawnia to do ustanawiania warunków, które są niemożliwe do spełnienia przez osobę uzyskującą pomoc finansową ze środków publicznych. Dlatego też, zakładając racjonalność ustawodawcy, przywołany przepis prawa należy wykładać tak, aby nie obciążać osób znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej, korzystających z pomocy Państwa, odpowiedzialnością za niesprawne działanie organów państwowych".
W niniejszej sprawie wypłata świadczeń za okres w którym B. K. już nie żył nie była co prawda spowodowana nieudolnym działaniem organów państwowych, bowiem jego zgon nastąpił za granicą, co z pewnością przełożyło się na długi okres oczekiwania na identyfikację, niemniej jednak w ocenie Sądu Skarżąca nie może ponosić tego konsekwencji, zwłaszcza w taki sposób, że przełoży się to na pogorszenie jej i tak trudnych warunków materialnych.
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 145 §1 pkt 1 lit. a w związku z art. 135 p.p.s.a. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji i w oparciu o art. 145 § 3 p.p.s.a. umorzył postępowanie administracyjne w niniejszej sprawie.