Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Jankowski, Sędziowie Sędzia NSA Henryk Dolecki (spr.),, Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Protokolant Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 czerwca 2010 r. sprawy ze skargi A. i R. W. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania I. uchyla zaskarżone postanowienie, II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżących A. i R. W. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia [...] r. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, działając na podstawie art. 59 § 1 i 2 kpa oraz art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. jedn. Dz. U.

z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania przez A. W. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Powiecie G. z dnia [...] r., [...], nakładającej na A. i R. W. obowiązek rozbiórki garażu murowanego, zlokalizowanego przy ul. G.

w S.

W uzasadnieniu postanowienia podano, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Powiecie G., decyzją z dnia [...] r. nakazał A. i R. W. dokonanie rozbiórki garażu murowanego, wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę. Decyzja ta, została przesłana do skarżącej w dniu [...] r. i zwrócona do organu I instancji w dniu [...] r., wskutek nie podjęcia przesyłki w terminie.

A W. w dniu [...] r. złożyła odwołanie od decyzji, wraz z wnioskiem o uznanie odwołania za wniesione w 14 dniowym terminie. W odwołaniu stwierdziła, że decyzji nie doręczono ani jej, ani mężowi, w miejscu zamieszkania, lub w miejscu pracy, ani w żadnym z miejsc, gdzie można ich było zastać, jak też dorosłemu domownikowi lub sąsiadowi. Stwierdziła również, że nie postąpiono zgodnie z dyspozycją art. 44 kpa. Nie ma też znaczenia czy zawiniła Poczta Polska, czy posłaniec z urzędu. Nie wiadomo dlaczego organ I instancji uznał przesyłkę za doręczoną. Dopiero dzięki dociekliwości pracownika pionu egzekucyjnego dowiedziała się o wydanej decyzji i miała możliwość zapoznania się z jej treścią.

Organ odwoławczy odnosząc się do podniesionych przez A. W. zarzutów stwierdził, że zgodnie z art. 44 kpa, w przypadku doręczania pisma przez pocztę, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 42 kpa (doręczenie osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy, bądź w lokalu organu administracji publicznej) i 43 kpa (doręczenie dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu - w przypadku nieobecności adresata), zastosowanie ma przepis art. 44 kpa, zgodnie z którym poczta przechowuje pismo przez okres czternastu dni w swojej placówce pocztowej. W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2 (siedmiu dni), pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia. Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Przedmiotowa decyzja, nadana do A. i R. W. w dniu

[...] r. za pośrednictwem Poczty Polskiej, dwukrotnie awizowana w dniach [...] r. i zwrócona do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w dniu [...] r., wskutek nie podjęcia przesyłki w terminie, została prawidłowo doręczona w rozumieniu przepisów kpa. Termin do wniesienia odwołania upłynął w dniu [...] r. Skarżąca zaś nie uprawdopodobniła, że uchybienie terminu nastąpiło nie z jej winy. Nie został zatem spełniony warunek przywrócenia terminu do złożenia odwołania, określony w art. 58

Strona 1/2