Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj (spr.), Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Protokolant sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 grudnia 2014 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie Barbary Rzuchowskiej sprawy ze skargi K. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej I. oddala skargę. II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na rzecz adwokata R. W. kwotę [...] złotych zawierającą należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Decyzją z dnia [...] r., nr[...] , wydaną z upoważnienia Burmistrza K. S. odmówiono skierowania do domu pomocy społecznej. W uzasadnieniu decyzji, organ wskazał, że z opinii pracownika socjalnego współpracującego ze skarżącym od [...] r. wynika, że jest on osobą w pełni samodzielną fizycznie a przede wszystkim zdolną do samodzielnego funkcjonowania we wszystkich obszarach życia. Z analizy akt sprawy wynika ponadto, że ponowne skierowanie do domu pomocy społecznej podyktowane jest nieporozumieniami z byłą konkubiną i problemem bezdomności. Powyższe przesłanki nie stanowią jednak podstawy umieszczenia w domu pomocy społecznej. Sytuacja zdrowotna skarżącego nie uległa pogorszeniu od czasu gdy zamieszkiwał w C. Nie podejmuje on żadnego stałego specjalistycznego leczenia, ostatnia wizyta u [...] miała miejsce w [...] r. Leczenie ograniczone jest do sporadycznych wizyt u lekarza pierwszego kontaktu. Ustalony stan zdrowia i niezdolność do podejmowania zatrudnienia nie są równoznaczne z koniecznością skierowania do domu pomocy społecznej. Art. 54 ustawy o pomocy społecznej przedstawia konkretne przesłanki, które należy spełnić aby zostać skierowanym do domu pomocy społecznej. Zgodnie z tym przepisem, osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, nie mogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej. Zdaniem organu I instancji żadna z powyższych przesłanek nie została spełniona. Skarżący nie wymaga całodobowej pomocy i może samodzielnie funkcjonować w środowisku. W ocenie organu, decyzje, które skarżący podejmuje odnośnie skierowania lub rezygnacji z domu pomocy społecznej podyktowane są względami osobistymi a nie zdrowotnymi. Bezdomność czy niepowodzenia w życiu osobistym nie mogą stanowić podstawy do umieszczenia w domu pomocy społecznej.
Od powyższej decyzji K. S. wniósł odwołanie podnosząc, że w domu pomocy społecznej przebywał od kilku lat, jego stan zdrowi stale się pogarsza co potwierdza dokumentacja medyczna. W jego ocenie powodem pogorszenia stanu zdrowa są złe warunki życia i brak mieszkania. Organ I instancji, wydając decyzję nie zasięgnął opinii lekarskich, jak również nie dopuścił dowodów medycznych, z których jasno wynika, że jedynie umieszczenie w domu pomocy społecznej w Jarominie "umożliwi jego leczenie i przedłuży życie". K. S. wniósł o uchylenie decyzji z dnia 4.02.2014 r.
W wyniku rozpoznania powyższego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z dnia [...] r., nr [...] , na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267) w zw. z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2013 r., poz. 182 z późn. zm.), utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
Jak wynika z uzasadnienia decyzji, Kolegium nie dopatrzyło się naruszenia przepisów ustawy o pomocy społecznej przez organ I instancji, ani też przepisów postępowania. Powołując się na przepis art. 54 ustawy o pomocy społecznej Kolegium podkreśliło, że umieszczenie osoby w domu pomocy społecznej jest ostatecznością i powinno być poprzedzone oceną możliwości udzielenia pomocy osobie potrzebującej w miejscu jej zamieszkania (w postaci usług opiekuńczych) oraz zbadaniem jej sytuacji rodzinnej. Analiza akt sprawy wskazuje, że skarżący ma [...] lat i jest całkowicie niezdolny do pracy do dnia [...] r. Nie jest jednak osobą wymagającą całodobowej opieki i może samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu. Z opinii dotyczącej sprawności psychofizycznej osoby ubiegającej się o skierowanie do domu pomocy społecznej z dnia [...] r. wynika, że K. S. jest osobą samodzielną ruchowo, samodzielnie zaspokajającą wszystkie podstawowe potrzeby życiowe. Jedynym jego oczekiwaniem w stosunku do domu pomocy społecznej jest opieka pielęgniarki, która będzie pilnowała, by regularnie brał leki, wygodne spanie, odpowiednia dieta i poczucie bezpieczeństwa. Jak wskazał organ I instancji, skarżący przebywa obecnie w schronisku, które zabezpiecza wszystkie jego podstawowe potrzeby bytowo-mieszkaniowe. Nie wymaga on dodatkowych form wsparcia, w tym w szczególności brak jest przesłanek do udzielenia pomocy w formie usług opiekuńczych. Stan jego zdrowa nie wskazuje na konieczność udzielenia takiej pomocy.