Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel Sędzia NSA Grzegorz Jankowski (spr.) Protokolant Tomasz Korpal po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi J. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zasiłku celowego oddala skargę
J. R. złożył w dniu 28 stycznia 2008 r. do Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej podanie z prośbą o przydzielenie mu środków finansowych na zakup lekarstw, żywności oraz odzieży i środków higieny. Ponadto, w piśmie swym J. R. poprosił o nienaruszanie jego miru domowego oraz praw wolnościowych zagwarantowanych w Konstytucji oraz o przesłanie odpowiedzi na podany w piśmie adres.
W dniu 8 lutego 2008 r. pracownicy socjalni udali się do mieszkania wnioskodawcy, który odmówił kontaktu podając, że źle się czuje i nie chce, aby ktokolwiek do niego przychodził. W związku z powyższym wystosowano do wnioskodawcy pismo z dnia 12 lutego 2008 r. z prośbą o umożliwienie przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, dając stronie możliwość wyznaczenia dogodnego dlań terminu. Jednocześnie pouczono wnioskodawcę, że warunkiem prawidłowego wydania decyzji w sprawie jest uprzednie przeprowadzenie z zainteresowanym rodzinnego wywiadu środowiskowego. W odpowiedzi, J. R. oświadczył, że nie życzy sobie nachodzenia go w domu i naruszania miru domowego.
Decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 3, art. 7, art. 8, art. 38, art. 41 w związku z art. 106 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej oraz art. 104 k.p.a., Dyrektor Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej umorzył postępowanie w sprawie zasiłku celowego na zakup lekarstw.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji, powołując się na art. 106 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, wskazał, że wobec braku możliwości przeprowadzenia ze stroną rodzinnego wywiadu środowiskowego, koniecznym było umorzenie postępowania w sprawie przyznania wnioskowanej pomocy społecznej. Organ przywołał ponadto orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia
12 października 1995 r. sygn. akt SA/KA/1858/94, w którym stwierdzono, że w przypadku gdy strona postępowania uniemożliwia przeprowadzenie wywiadu środowiskowego, organ prowadzący postępowanie zobowiązany jest je - jako bezprzedmiotowe - umorzyć.
J. R. złożył - jak wynika z uzasadnienia decyzji organu drugiej instancji - odwołanie od wskazanej wyżej decyzji organu pierwszej instancji zarzucając jej niezgodność z prawem i naruszenie jego dóbr osobistych.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z dnia [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 105 § k.p.a. oraz art. 4, art. 39, art. 106 ust. 4 i art. 107 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu przedmiotowej decyzji organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej może być przyznany zasiłek celowy. Przyznanie zasiłku uzależnione jest od spełnienia przez stronę ustawowego kryterium dochodowego. Organ, rozważając przyznanie zasiłku, powinien ustalić dochód strony i jej rodziny oraz porównać go odpowiednio z kryteriami wymienionymi w art. 8 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, a następnie sprawdzić spełnienie pozostałych przesłanek przyznania pomocy, w szczególności wystąpienia trudnej sytuacji życiowej i niemożliwości jej samodzielnego przezwyciężenia.