Ponadto, armator podniósł, że projekt statku przesłany był do akceptacji Państwowej Inspekcji Pracy, jednakże uzyskano odpowiedź, że Inspekcja nie ma obowiązku opiniowania projektów.
Postanowieniem z dnia [...] r. Nr [...] Okręgowy Inspektor Pracy w oparciu o art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, zwanej dalej "K.p.a.", utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.
Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ II instancji wskazał, że z uwagi na wymiary jednostki "O." ([...] m), statek ten nie podlega obowiązkowi uzyskania wspólnotowego świadectwa zdolności żeglugowej na podstawie art. 30 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej. Jednakże mając na uwadze fakt, że przed zakończeniem kontroli armator nie uzyskał Dokumentu Rejestracyjnego Statku Żeglugi Śródlądowej statku "O.", potwierdzającego przeznaczenie statku, jako jednostki kontrolno - inspekcyjnej do utrzymania szlaków żeglugowych, należało uznać za słuszne stanowisko inspektora pracy, że dla tego rodzaju statków, na podstawie art. 30 pkt 5 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. f ustawy o żegludze śródlądowej, wydaje się wspólnotowe świadectwo zdolności żeglugowej, a to oznacza, że statek ten powinien spełniać wymagania techniczne dyrektywy 2006/87/WE, w tym dotyczące bezpieczeństwa w miejscu pracy (§ 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 13 maja 2010 r. w sprawie wymagań technicznych statków żeglugi śródlądowej objętych wspólnotowym świadectwem zdolności żeglugowej - Dz. U. z 2010 r. Nr 94, poz. 604). Ponadto, zdaniem organu, z dokumentacji projektowej wynika, że statek jest przeznaczony do wykonywania objazdów kontrolnych i inspekcyjnych torów wodnych oraz podejmowania pracy na szlaku żeglownym. Statek ma za zadanie wykonywać pomiary, zbierać dane pomiarowe, a także będzie wykorzystywany dla celów pracy operacyjnej. Z opisu technicznego wynika, że dla wykonywania prac dźwigowych zastosowano teleskopowy żuraw pokładowy z napędem elektro-hydraulicznym, wyposażony w hak i zawiesia linowe oraz chwytak rolniczo-leśny odpowiedni do wyciągania z wody gałęzi itp. Zdaniem organu, trudno w tym aspekcie zgodzić się ze stanowiskiem PRS, definiującym pojęcie urządzenia pływającego w rozumieniu Dyrektywy 2006/87/WE.
Organ odwoławczy podzielił stanowisko inspektora pracy, że wyniki kontroli przesądzają, że wysokość maszynowni pozostaje w sprzeczności z przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającej wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej i uchylającej dyrektywę Rady 82/714/EWG (2006/87/WE), tj. art. 3.04 pkt 1 "Maszynownie, kotłownie i zasobniki paliwa" części II, rozdziału 3 "Wymagania dotyczące budowy statków" jak i art. 11.01, art. 11.03, art. 11.05, art. 11.08 części II rozdziału 11 "Bezpieczeństwo w miejscu pracy" załącznika II "Minimalne wymagania Techniczne dla Statków Pływających na Śródlądowych Drogach Wodnych w Rejonach 1, 2, 3 i 4". Odnosząc się do drugiej ze stwierdzonych nieprawidłowości, okręgowy inspektor pracy uznał za zasadną argumentację zażalenia, że nie ma konieczności stosowania dodatkowych barierek nad pokrywami luków umiejscowionych w pokładzie nad silnikami głównymi, wskazując, że nie mniej jednak otwory tę muszą posiadać stosowne zabezpieczenia przed upadkiem wtedy, gdy pokrywy luków będą otwarte. Natomiast organ nie zgodził się z poglądem strony o braku obowiązku i konieczności wchodzenia pod pokład, przez członka załogi statku. Na potwierdzenie swojego stanowiska wskazał, że z pisma z dnia 19 grudnia 2012 r. PRS wynika, że pomieszczenia maszynowni wymagają doraźnych czynności konserwacyjnych. Nadto dokumentacja fotograficzna wykonana przez inspektora pracy potwierdza, że w maszynowni statku znajdują się mechanizmy, których obsługa wymaga wejścia do przedziału maszynowego. W świetle § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 stycznia 2003 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych i składu załóg statków żeglugi śródlądowej (Dz. U. Nr 50, poz. 427 ze zm.) na statkach o napędzie mechanicznym, jeden członków załogi powinien posiadać uprawnienia do obsługi mechanicznych urządzeń napędowych statku. Z tych też względów podnoszony przez armatora argument, że nie zatrudnia on żadnych mechaników i wszelkie czynności związane z obsługą, konserwacją czy naprawą zlecane są specjalistycznym firmom zewnętrznym, nie zasługuje na uwzględnienie.