Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Tomaszewska, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk Meder /spr./, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 września 2009 r. sprawy ze skargi R. M. na decyzję Dyrektora Służby Więziennej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Dyrektora Służby Więziennej na rzecz skarżącej R. M. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w [...] decyzją Nr [...] z dnia [...] r. wydaną na podstawie art. 104 § 1 i 2, art. 138
§ 1 pkt 2 w związku z art. 105 § 1 Kpa, po rozpatrzeniu odwołania R. M., od decyzji Dyrektora Aresztu Śledczego w [...] Nr [...] z dnia [...] r. odmawiającej przyznania jej pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, uchylił zaskarżoną decyzję w całości i umorzył postępowanie pierwszej instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy opisał dotychczasowy przebieg postępowania, z którego wynikało, że R. M., będąca funkcjonariuszem Aresztu Śledczego w[...] , w dniu [...] r. złożyła wniosek o przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Pomoc miała być przeznaczona na budowę, domu jednorodzinnego położonego w miejscowości [...] w gminie [...] . Do wniosku dołączyła dokumenty potwierdzające m.in. fakt budowy, jej zaawansowanie, koszty oraz umowę na okoliczność zaciągnięcia kredytu hipotecznego.
Organ ustalił nadto, że R. M. złożyła uprzednio, w tym samym organie, wniosek o przyznanie pomocy finansowej na budowę domu jednorodzinnego położonego w miejscowości [...], działka nr[...] , w dniu
[...] r. Postępowanie administracyjne w sprawie wniosku Dyrektor Aresztu Śledczego w [...] zakończył wydaniem decyzji Nr D.Kw. [...] z dnia [...] r. odmawiającej przyznania R. M. pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego.
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w [...] stwierdził nadto, że decyzja z dnia [...] r. została skutecznie doręczona stronie i stała się ostateczna w administracyjnym toku postępowania.
Organ II instancji wskazał również w uzasadnieniu decyzji, że we wniosku o przyznanie pomocy finansowej na budowę domu jednorodzinnego w miejscowości[...] , który wpłynął do organu I instancji w dniu [...] r. strona nie wskazała żadnych nowych dowodów, ani nie podniosła zarzutów, że wcześniejsza decyzja ostateczna była wydana, np. z naruszeniem prawa.
Organ odwoławczy dokonując oceny decyzji organu I instancji z dnia
[...] r. stwierdził, że decyzja ta rażąco narusza prawo, bowiem jest obarczona wadą określoną w art. 156 § 1 pkt 3 Kpa, co oznacza, że została wydana decyzja w sprawie, która już wcześniej została zakończona decyzją ostateczną.
Z uwagi na to, że przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego wyłączają stosowanie sankcji nieważności decyzji w postępowaniu odwoławczym, organ
II instancji, zgodnie z art. 138 § 1 pkt 2 Kpa, decyzję z dnia 15 grudnia 2008 r. uchylił i umorzył postępowanie pierwszej instancji.
Zdaniem organu odwoławczego decyzja organu I instancji została wydana w sprawie posiadającej przymiot powagi rzeczy osądzonej (res iudicata), zaś oba wnioski złożone przez skarżącą są tożsame podmiotowo - wnioski złożył ten sam podmiot, do tego samego organu oraz przedmiotowo - wnioski dotyczą tej samej sprawy. Wszczęto zatem postępowanie w tożsamych sprawach, skutkiem czego organ I instancji wydał dwie decyzje rozstrzygając merytorycznie tą samą sprawę.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...] R. M. wniosła o uchylenie decyzji Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w [...] z dnia [...] r. oraz poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Aresztu Śledczego w [...] z dnia [...] r. zarzucając rażące naruszenie art. 154 § 1 Kpa przez jego niezastosowanie i nie wydanie decyzji zmieniającej w stosunku do decyzji organu I instancji pomimo, że przemawiał za tym słuszny interes strony a okoliczności faktyczne, które stanowiły odmowę przyznania pomocy finansowej, uległy zmianie. Skarżąca podniosła, iż powodem odmowy uwzględnienia wniosku z [...] r. był brak połączenia z miejscowości [...] do[...] , a wobec istotnej zmiany okoliczności faktycznych - umożliwiających skarżącej dotarcie do miejsca pracy, w zakreślonym ustawą terminie złożyła nowy wniosek. Mając na uwadze, że na mocy poprzedniej decyzji skarżąca nie nabyła żadnego prawa, organ - w przekonaniu skarżącej - w oparciu o art. 154 § 1 Kpa miał możliwość zmiany wydanej decyzji i uwzględnienia wniosku skarżącej.