Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Tomaszewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz,, Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Protokolant Michał Iwanowski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 listopada 2010 r. sprawy ze skargi J. R. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, III. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego J. R. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] r., nr [...], orzekł o wymeldowaniu z pobytu stałego Z. C. z lokalu przy ul. S. w S.
Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Prezydent wskazał art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych ( Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 993 ze zm.) oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.).
Z uzasadnienia decyzji wynika, że postępowanie w sprawie wymeldowania Z. C. zostało wszczęte na wniosek współwłaściciela lokalu J. R., który podał, że Z. C. od [...] miesięcy nie mieszka w lokalu przy ul. S.. W toku postępowania wniosek o wymeldowanie poparł drugi współwłaściciel przedmiotowego lokalu M. K.
Organ wskazał, że Z. C. przesłuchany w charakterze strony w dniu [...] r. zaprzeczył twierdzeniom wnioskodawców i zeznał, że mieszka w przedmiotowym lokalu, są tam jego rzeczy i wspólnie z żoną ponosi koszty związane z utrzymaniem lokalu. Zeznania te potwierdziła żona F. C. oraz sąsiadka M. K.
Natomiast z zeznań J. R., S. K., M. K. i W. T., tj. osób zamieszkujących w budynku przy ul. S. wynika, że Z. C. od czasu wszczęcia postępowania o wymeldowanie zaczął pojawiać się w lokalu, ma w nim część rzeczy, ale w nim nie mieszka. Świadek M. K. mieszkająca w pobliżu przedmiotowego lokalu zeznała, że widuje Z. C. w okolicach lokalu przy ul. S., ale nie potrafi stwierdzić czy w nim mieszka.
Z uwagi na rozbieżne zeznania świadków, organ I instancji wyznaczył na dzień [...] r. rozprawę administracyjna oraz wizję w lokalu przy ul. S. Na podstawie tych dowodów organ ustalił jedynie, że Z. C. w lokalu tym posiada wspólnie z żoną swoje rzeczy. Organ ustalił ponadto, że Z. C. jest właścicielem działki, na której wspólnie z żoną wybudował dom przy ul. M. w . Podczas kontroli meldunkowych Z. C. nie zostano w lokalu przy ul. S., natomiast zostano go w domu przy ul. M.
W dalszej części uzasadnienia organ I instancji poniósł, że zgodnie z wykładnią Sądu Najwyższego "zamieszkiwanie oznacza stałe przebywanie w lokalu wskazujące na to, że lokal ten jest wyłącznym centrum życia danej osoby, gdzie stale zaspokaja on swe bieżące potrzeby". W ocenie Prezydenta, sporadyczne przebywanie i pozostawienie rzeczy osobistych nie świadczy o skoncentrowaniu spraw w lokalu.
W konkluzji organ I instancji stwierdził, że zebrane dowody w sprawie wskazują na to, że Z. C. opuścił lokal przy ul. S. w S.
w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Opuszczając ten lokal nie dokonał ciążącego na nim obowiązku wymeldowania się z tego miejsca najpóźniej w dniu jego opuszczenia. Dlatego, wydanie decyzji o wymeldowaniu jest w pełni uzasadnione.
Odwołanie od tej decyzji wniósł Z. C. reprezentowany przez pełnomocnika adwokata J. C., domagając się jej uchylenia i zarzucając naruszenie art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.
W uzasadnieniu odwołania podniesiono, że przesłanka opuszczenia miejsca stałego pobytu w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy jest spełniona, jeśli opuszczenie to prócz dobrowolności ma charakter trwały. Niezbędnym warunkiem spełnienia tej przesłanki jest nie tylko fizyczne nieprzebywanie, ale i zamiar opuszczenia tego lokalu z jednoczesnym zerwaniem wszelkich związków z dotychczasowym lokalem.