Nadto podkreślić trzeba, że podjęcie rozstrzygnięcia na podstawie tego przepisu wyklucza możliwość narzucenia przez organ odwoławczy organowi I instancji treści przyszłego rozstrzygnięcia, czy to pozytywnego dla strony, czy też negatywnego.
Na mocy art. 138 § 2 K.p.a. organ II instancji przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia, zobowiązany jest jedynie do wskazania okoliczności, które należy wziąć pod uwagę przy ponownym rozpoznaniu sprawy, nie zaś do wydawania poleceń co do sposobu załatwienia konkretnej sprawy administracyjnej. Za takim sposobem rozumienia ww. przepisu przemawia również zasada dwuinstancyjności postępowania. Tym samym przyjęcie poglądu przeciwnego, reprezentowanego przez stronę, byłoby do nie pogodzenia z art. 138 § 2 K.p.a. jak i art. 15 K.p.a., gdyż sprowadzałoby postępowanie administracyjne faktycznie do jednej instancji i pozbawiało organ I instancji samodzielności nieodzownej w orzecznictwie administracyjnym. Stąd podnoszony przez skarżącego brak w zaskarżonej decyzji zobowiązania Burmistrza do przyznania wnioskowanej pomocy nie stanowi o naruszeniu przepisów prawa, lecz jest rezultatem prawidłowego ich zastosowania.
Podsumowując, zgłoszone przez stronę zarzuty okazały się nieuzasadnione, albowiem organ odwoławczy zasadnie zastosował w sprawie art. 138 § 2 K.p.a., wydając prawidłowe rozstrzygnięcie.
Z powyższych względów, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł o oddaleniu skargi.