Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel, Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi Spółki A. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości oddala skargę.
Wnioskiem z dnia 27 stycznia 2012 r. M. Spółka zwróciła się do Prezydenta Miasta o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości położonej w [...], oznaczonej numerem działki [...] o powierzchni [...] m2, stanowiącej własność Skarbu Państwa, na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. z 2012 r. poz. 83) - zwanej dalej "ustawą o przekształceniu".
Decyzją z dnia 25 czerwca 2012 r., organ odmówił przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności przedmiotowej nieruchomości. Strona wniosła odwołanie od ww. decyzji. Wojewoda decyzją z dnia
12 października 2012 r. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] na podstawie art. 1, 2 i 3 ust. 1 pkt 2, art. 4 ust. 1 i 2 oraz art. 5a ustawy o przekształceniu, po ponownym rozpatrzeniu wniosku M. Spółki, odmówił przekształcenia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w [...] w prawo własności.
Uzasadniając decyzję organ I instancji powołał przepisy ustawy o przekształceniu i stwierdził, że spełnione zostały wymogi określone w art. 1 ust. 1 tej ustawy. Ponadto organ wskazał na art. 5a ustawy o przekształceniu oraz przywołał treść opinii Dyrektora Departamentu Monitorowania Pomocy Publicznej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 3 października 2012 r., w której stwierdzono, że mechanizm ustalania opłaty za przekształcenie powoduje wystąpienie pomocy publicznej w każdym przypadku, a samą pomoc stanowi wartość prawa użytkowania wieczystego, obniżająca cenę nieruchomości.
Organ I instancji wskazał następnie, że zgodnie z art. 37 ustawy z dnia
20 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007 r. nr 59, poz. 404 ze zm.) - zwanej dalej "ustawą o pomocy publicznej", podmiot ubiegający się o pomoc jest obowiązany do przedstawienia podmiotowi udzielającemu stosownych dokumentów wraz z wnioskiem o udzielenie pomocy.
Pomoc de minimis to pomoc o niewielkich rozmiarach, która nie powoduje naruszenia konkurencji na rynku i nie wymaga notyfikacji Komisji Europejskiej. Zgodnie z przepisami, nie podlega zgłoszeniu Komisji pomoc publiczna w wysokości nieprzekraczającej 200 tys. euro przyznana w ciągu 3 lat. W przypadku, gdy łączna wartość pomocy udzielonej przekroczy 200 tys. euro, do zakończenia postępowania potrzebna jest notyfikacja Komisji Europejskiej.
Organ I instancji wyjaśnił dalej, że pismem z dnia 13 listopada 2012 r. wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o udzielenie pomocy publicznej. Wniosek nie został uzupełniony. Z tych względów wniosek pozostawiono bez rozpoznania (informacja z 19 grudnia 2012 r, i 1 lutego 2013 r.). M. Spółka złożyła zażalenie na bezczynność w załatwianiu niniejszej sprawy. Postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2013 r. Wojewoda uznał zażalenie za uzasadnione i stwierdził m.in, że Prezydent Miasta nie wydając decyzji w sprawie pozbawił stronę możliwości skorzystania z zasady dwuinstancyjności postępowania, bowiem ewentualne wątpliwości co do oceny stanu prawnego, jak też faktycznego, zarówno strony jak też organu I instancji, organ wyższego stopnia mógłby wyjaśnić w postępowaniu odwoławczym.