Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska, Sędziowie Sędzia NSA Henryk Dolecki (spr.),, Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Protokolant Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 października 2012 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie przyznania świadczenia pieniężnego oddala skargę
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks Postępowania Administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w zw. z art. 1 pkt 1 i art. 2 ustawy z dnia 25 lutego 2011 r. o zmianie ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. z 2011 r. Nr 72, poz. 380), po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] r. Nr [...] odmawiającą przyznania J. K. uprawnienia do świadczenia pieniężnego przewidzianego w powołanej ustawie.
Uzasadniając swoje stanowisko organ podał, że J. K. złożył wniosek w przedmiocie przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego przewidzianego w ustawie z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. z 1996 r. Nr 87 poz. 395 ze zm.). Decyzją z dnia [...] r. Kierownik orzekł o przyznaniu stronie przedmiotowego świadczenia, z tytułu deportacji do pracy przymusowej, za okres od [..] r. jednocześnie odmawiając przyznania stronie uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej w okresie [...]
Kierownik Urzędu wyjaśnił, że przepis art. 2 pkt 2 ustawy o świadczeniu pieniężnym, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r.( K 49/07) został uznany za niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim pomija przesłankę deportacji (wywiezienia) do pracy przymusowej w granicach przedwojennego państwa polskiego. Wyrok ten został ogłoszony w Dzienniku Ustaw Nr 220, poz. 1734 z 23 grudnia 2009 r. i tego też dnia treść normatywna art. 2 pkt 2 powołanej ustawy utraciła moc obowiązującą w zakresie określonym przez Trybunał.
Organ podkreślił, że złożenie wniosku z powołaniem się na ustawę z lutego 2011 r. zobowiązuje organ do ponownego dokonania oceny stanu faktycznego i dokonania subsumpcji do aktualnego brzmienia art. 2 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Kierownik Urzędu odmówił przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego za wnioskowany przez stronę okres podlegania represjom.
Ponownie rozpoznając sprawę biorąc pod uwagę całokształt zebranego materiału dowodowego Kierownik uznał, że wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
W ocenie organu dla wydania decyzji pozytywnej na podstawie art. 2 pkt 2 ustawy o świadczeniu pieniężnym konieczne jest łączne wystąpienie następujących przesłanek: że osoba została deportowana (wywieziona) do pracy przymusowej w granicach terytorium państwa polskiego sprzed dnia 1 września 1939 r. lub z tego terytorium na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945 oraz, że praca była wykonywana w warunkach deportacji przez okres co najmniej 6 miesięcy. Organ podkreślił, że treść cytowanego przepisu wskazuje, że sam fakt wykonywania pracy w warunkach przymusowych, bez faktu deportacji, nie stanowi wystarczającej przesłanki przyznania świadczenia.