Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Makowska,, Sędzia NSA Mirosława Włodarczak-Siuda, Protokolant Krzysztof Chudy, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 listopada 2010r. sprawy ze skargi A. i J. M. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności oddala skargę
Starosta [...] decyzją z dnia [...] nr [...], na podstawie art. 104 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz.U. Nr 175, poz. 1459 z późn. zm.), odmówił A i J. M. przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości zabudowanej budynkiem pawilonu handlowo-usługowego oraz parkingiem, stanowiącej własność Skarbu Państwa, oznaczonej jako działki ewidencyjne: [...], położone w obrębie [...] miasta [...], dla której w Sądzie Rejonowym w Koszalinie prowadzona jest księga wieczysta KW nr [...].
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji powołał się treść art.1 ust.1 wskazanej wyżej ustawy, zgodnie z którym "Osoby fizyczne będące w dniu wejścia w życie ustawy użytkownikami wieczystymi nieruchomości zabudowanych na cele mieszkaniowe lub zabudowanych garażami albo przeznaczonych pod tego rodzaju zabudowę oraz nieruchomości rolnych mogą wystąpić z żądaniem przekształcenia prawa użytkowania wieczystego tych nieruchomości w prawo własności."
Organ ustalił, że w obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta [...] teren działek nr [...], położonych w obrębie [...] miasta [...] oznaczony jest jako [...] - przeznaczenie terenu-zabudowa usługowa, zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna.
Starosta [...] wskazał, że przedmiotowa nieruchomość zawsze była i obecnie jest zabudowana budynkiem pawilonu handlowo-usługowego, nigdy nie była zabudowana budynkiem mieszkalnym.
Zdaniem Starosty, przekształceniu mogą podlegać nieruchomości przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową, które nie są dotychczas zabudowane na inny cel, niż mieszkaniowy.
W odwołaniu od powyższej decyzji A i J. M., nie zgadzając się z wydanym rozstrzygnięciem, wnieśli o jej uchylenie i orzeczenie o istocie sprawy.
Zaskarżonej decyzji zarzucili:
- naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości przez niewłaściwe zastosowanie tego przepisu w przedmiotowej sprawie;
- błąd w ustaleniach faktycznych mający istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, polegający na przyjęciu, że w przypadku nieruchomości, których dotyczy wniosek niemożliwe jest ich zabudowanie budynkami mieszkalnymi lub garażami w stosunku do obecnego stanu rzeczy, podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy powinien prowadzić do odmiennych wniosków.
Odwołujący się podnieśli, że z miejscowego planu zagospodarowania terenu miasta [...] wynika, że działki gruntu numer [...] położone przy ulicy [...], przeznaczone są pod zabudowę usługową oraz zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. Działka numer [...] jest częściowo zabudowana budynkiem z przeznaczeniem usługowym. Biorąc pod uwagę jej usytuowanie i miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, ich zdaniem, nic nie stoi na przeszkodzie, aby na niewykorzystanej dotychczas części gruntu pobudować budynek o przeznaczeniu usługowo -mieszkalnym.