Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj,, Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi J. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
Burmistrz W. decyzją z dnia 5 marca 2015 r., wydaną po rozpatrzeniu wniosku J.S., odmówił przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad córką E.S. Organ w oparciu o treść wniosku i załączone dokumenty ustalił, że każde z rodziców niepełnosprawnej E.S. ma ustalone prawo do renty, co, w świetle art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2015 r., poz.114), "skutkuje przeszkodą w przysługiwaniu świadczenia pielęgnacyjnego".
Od decyzji tej J.S. odwołał się przedstawiając bardzo trudną sytuację zdrowotną i finansową swojej rodziny.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z dnia [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Stwierdziło, że E.S. legitymuje się orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności w G. z dnia 16 stycznia 2003 r., w którym wskazano, że niepełnosprawność istnieje od urodzenia, a jej znaczny stopień od 7 listopada 2002 r., a niepełnosprawna wymaga stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby. Następnie organ zacytował przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych stanowiące podstawę prawną wydanych decyzji, tj. art. 17 ust.1 i ust. 5 tej ustawy i stwierdził, że z akt sprawy wynika, iż zarówno J.S., jak i jego żona E.S., mają ustalone prawo do renty. Z powyższego faktu wyprowadzić należy wniosek, że w przypadku J.S. zachodzi okoliczność wymieniona w art. 17 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych, niekwalifikująca go do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na niepełnosprawną córkę, albowiem fakt posiadania ustalonego prawa do renty stanowi negatywną przesłankę do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego, a tym samym decyzja pierwszoinstancyjna jest zgodna z prawem. Kolegium podkreśliło także, że w tym zakresie przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych mają charakter bezwzględnie obowiązujący, co powoduje, że organy nie mogą brać pod uwagę żadnych szczególnych okoliczności istniejących w sprawie.
Powyższa decyzja została przez J.S. zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Skarżący opisał szczególnie trudną sytuację zdrowotną i finansową swojej rodziny i kłopoty z tym związane. Wniósł o przyznanie mu świadczenia pielęgnacyjnego. Nadmienił także, że w "Gazecie wyborczej" przeczytał o tym, że "wchodzi od lipca ustawa, że m.in. dla rodziców opiekujących się dziećmi niepełnosprawnymi, a mającymi swoje świadczenia będzie wypłacona różnica pomiędzy rentą rodzica, a świadczeniem pielęgnacyjnym czy to prawda czy tylko zachęta przed wyborami?".
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. wniosło o oddalenie skargi, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1647), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.
Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).