Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.), Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anita Jałoszyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 września 2015 r. sprawy ze skargi Związku Miast i Gmin Dorzecza Parsęty w Karlinie na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Zachodniopomorskiego z dnia 30 kwietnia 2015 r. nr NK.3.4131.133.2015.AS w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie zmiany uchwały dotyczącej ustalenia wysokości diet delegatów za udział w posiedzeniach Zgromadzenia i komisjach Związku oddala skargę.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia[...]r., nr [...] Wojewoda na podstawie art. 99 ust. 1a w związku z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.), stwierdził nieważność uchwały Nr II/23/15 Zgromadzenia Związku Miast i Gmin Dorzecza Parsęty w Karlinie z dnia 30 marca 2015 r. w sprawie zmiany uchwały Zgromadzenia Nr III/21/ll z dnia 30 czerwca 2011 r. dotyczącą ustalenia wysokości diet delegatów za udział w posiedzeniach Zgromadzenia i komisjach Związku.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ nadzoru wskazał, że w jego ocenie brak jest normy materialnoprawnej upoważniającej zgromadzenie związku międzygminnego do regulowania kwestii diet dla członków tego zgromadzenia. Żaden przepis ustawy o samorządzie gminnym (konstytuującej w Rozdziale 7 związki międzygminne) nie przyznaje bowiem takiej kompetencji.
Wojewoda zaznaczył, że co prawda, przepis art. 69 ust. 3 ww. ustawy odsyła do odpowiedniego stosowania względem zgromadzenia przepisów dotyczących rady gminy, jednakże w myśl ust. 2 tego przepisu uprawnienia zgromadzenia związku są tożsame z kompetencjami, w jakie ustawa wyposażyła radę gminy, wyłącznie w zakresie zadań zleconych mu przez gminy w nim uczestniczące.
Zdaniem organu nadzoru, chodzi zatem o przepisy regulujące działalność rady gminy, które odpowiednio należy odnieść do funkcjonowania zgromadzenia związku międzygminnego. Powyższego odesłania nie można jednak interpretować rozszerzająco i wywodzić, że również przepisy dotyczące członków rady, czyli radnych, można zastosować wobec członków zgromadzenia. Przepis art. 69 ust. 3 ww. aktu wyraźnie odsyła do odpowiedniego stosowania przepisów odnoszących się do rady gminy, ale nie do przepisów dotyczących radnych.
Wojewoda zaznaczył, że kwestia diet dla członków organu stanowiącego gminy uregulowana została w art. 25 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym, który stanowi, że na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Dieta ma być pewnego rodzaju świadczeniem dla osoby sprawującej mandat radnego, mającym zrekompensować mu zarobki utracone w związku ze sprawowaniem powierzonej funkcji oraz wydatki poniesione wskutek sprawowania mandatu. Przysługuje ona osobie fizycznej wykonującej funkcję radnego. Przywołana regulacja ewidentnie odnosi się do radnych, a nie do rady. Rada i radni nie są zaś pojęciami tożsamymi, inny jest bowiem ich status prawny. W związku z tym, w ocenie organu nadzoru, brak jest podstaw do odpowiedniego stosowania przepisu art. 25 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym wobec członków zgromadzenia związku komunalnego i przyznania im diet z tytułu udziału w posiedzeniach organu stanowiącego i pracy w komisjach związku. Ponadto różna jest sytuacja prawna radnych gminy i członków zgromadzenia związku międzygminnego.
Organ nadzoru, mając na uwadze treść wyroku NSA z dnia 27 sierpnia 2013 r., sygn. akt II OSK 506/13, wskazał nadto, że naruszone zakwestionowaną uchwałą Zgromadzenia Związku , przepisy art. 69 ust. 3 w zw.