Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Jankowski, Sędziowie Sędzia NSA Henryk Dolecki (spr.),, Sędzia NSA Iwona Tomaszewska, Protokolant Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 listopada 2012 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę
Decyzją z dnia [...] r., nr[...] , Wójt Gminy po rozpoznaniu wniosku M. K. , odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie jednorodzinnego budynku mieszkalnego oraz zaplecza gospodarczego na działce nr [...] w obrębie geodezyjnym B. , w ramach budowy zagrodowej. Organ I instancji przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania i wskazał, że na terenie objętym wnioskiem nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zatem w myśl art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej "u.p.z.p.", zmiana zagospodarowania terenu wymaga wydania decyzji o warunkach zabudowy, a wydanie takiej decyzji jest możliwe po spełnieniu wszystkich warunków określonych w art. 61 ustawy.
Jak wykazano w przeprowadzonej analizie, będącej załącznikiem do przedmiotowej decyzji, wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy byłoby niezgodne z prawem.
W odwołaniu od tej decyzji M. K. podniósł, że decyzja organu I instancji nie wskazuje, jaki przepis powszechnie obowiązującego prawa uniemożliwia wydanie decyzji pozytywnej, zgodnie z wnioskiem. Tymczasem, zgodnie z art. 56 u.p.z.p. który na podstawie art. 64 ust. 1 tej ustawy ma odpowiednie zastosowanie do decyzji o warunkach zabudowy, nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Łączne spełnienie przesłanek z art. 61 ust. 1 u.p.z.p. wiąże organ prowadzący postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy w tym sensie, że przy braku innych przepisów sprzeciwiających się inwestycji, obliguje organ do wydania pozytywnej decyzji o warunkach zabudowy. Odmowa zaś ustalenia w decyzji o warunkach zabudowy musi wskazywać konkretną normę prawną będącą podstawą takiego rozstrzygnięcia, oraz uzasadnienie faktyczne i prawne. Organ I instancji nie przywołał żadnej normy prawnej wskazującej na to, że wcześniejsze uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy zagrodowej na jednej działce, wyklucza zastosowanie art. 61 ust. 4 u.p.z.p. przy ubieganiu się o warunki zabudowy na innej działce. Jak przyjmuje się powszechnie w piśmiennictwie i orzecznictwie art. 61 ust. 1 u.p.z.p. dopuszcza ustalenie warunków zabudowy dla jednego inwestora na kilku różnych działkach, oraz dla inwestora posiadającego już takowe dla danego terenu pod warunkiem, że kolejny wniosek dotyczyć będzie innej inwestycji. Nie ma też przeszkód, aby z dwoma różniącymi się wnioskami dotyczącymi tego samego terenu wystąpić jednocześnie. Nie można zatem uznać, że posiadanie decyzji o warunkach zabudowy zagrodowej na działce nr [...] (czyli informacji co do możliwości i warunków zabudowy tej działki), wyklucza możliwość zastosowania art. 61 ust. 4 u.p.z.p. (czyli warunków zabudowy zagrodowej) dla innej działki, tym bardziej, że wnioskodawca nie zamierza budować siedliska na działce nr [...]
Przepisy prawa nie przewidują możliwości zrzeczenia się decyzji o warunkach zabudowy. Poza tym, działka nr [...] nie jest własnością odwołującego się, a jego celem jest uzyskanie informacji co do możliwości zabudowy tej działki, przed ewentualnym kupnem. Informacja o terenie jest wszakże jedną z funkcji decyzji o warunkach zabudowy, a z wnioskiem o wydanie takiej decyzji może wystąpić każdy. Pogląd organu I instancji zaprezentowany w uzasadnieniu decyzji, że wydanie kolejnej decyzji o warunkach zabudowy wiązałoby się z nieuzasadnionym wyłączeniem gruntów z produkcji rolnej nie zawiera oparcia w przepisach prawa i jest nietrafny, ponieważ w razie uzyskania decyzji o warunkach zabudowy działki, inwestycja będzie dotyczyć budowy zagrodowej, a więc nie dojdzie do zamiany przeznaczenia gruntów na cele nierolnicze. Odwołujący się podniósł, że nigdy nie uzyskał decyzji o warunkach zabudowy dla działek nr [...] i postępowania w tej sprawie zostały prawomocnie zakończone. Nie istnieje zatem podstawa do twierdzenia, że dojdzie do realizacji kolejnych siedlisk. O warunki zabudowy występuje bowiem ten sam podmiot i po uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy na działce nr [...] będzie mógł ewentualnie zrealizować swoje zamierzenie, pod warunkiem, że stanie się właścicielem tej działki. Nie zrealizuje wtedy swoich uprawnień wynikających z decyzji dotyczącej działki nr [...] Ponadto, ustalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie stanowią prawa miejscowego, a akt ten nie ma charakteru powszechnie obowiązującego, zatem ustalenia studium nie mogą być podstawą wydania indywidualnej decyzji administracyjnej. Podobnie zapisy planu ochrony dla S. bez recypowania ich treści do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie mogą wywoływać bezpośrednich skutków prawnych wobec obywateli.