Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj, Sędzia WSA Patrycja Joanna Suwaj (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Aneta Ciesielska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi S. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy P. z dnia [...] r. nr [...]
1. W dniu [...] września 2019 r. S. G. (dalej przywoływany jako: "Skarżący") wystąpił z wnioskiem do GOPS o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad niepełnosprawnym bratem.
2. Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w P. , decyzją z dnia [...] października 2019 r., nr [...], po rozpatrzeniu ww. wniosku, odmówił przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Swoje stanowisko Organ uzasadnił faktem pobierania przez Skarżącego renty, co powoduje, że wnioskowane świadczenie nie przysługuje.
3. Skarżący wniósł odwołanie od powyższej decyzji. Podniósł, że brat wymaga całodobowej opieki osoby drugiej we wszystkich czynnościach, które sprawuje Skarżący. Dodał, że od 2000 r. jest opiekunem prawnym brata, a sam jest częściowo niezdolny do pracy do [...] października 2020 r.
4. Samorządowe Kolegium Odwoławcze (przywoływane dalej jako: "Organ odwoławczy") decyzją z dnia [...] grudnia 2019 r., nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.), art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2220 ze zm., dalej przywoływana jako: "u.ś.r."), utrzymało ww. decyzję w mocy.
Organ odwoławczy zauważył, że w art. 17 ust. 5 tej ustawy wskazano okoliczności, w jakich świadczenie nie przysługuje, w tym m.in. gdy osoba sprawująca opiekę pobiera świadczenie z zabezpieczenia społecznego (pkt 1a), tj. emeryturę, rentę, rentę rodzinną, rentę socjalną, zasiłek stały przedemerytalny, świadczenie emerytalne.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, że Skarżący ma ustalone prawo do renty z ZUS, a zatem świadczenie mu nie przysługuje.
Końcowo ww. Organ wskazał, że na mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 czerwca 2019 r., sygn. akt SK 2/17, przepis art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r. straci moc po upływie sześciu miesięcy od dnia jego ogłoszenia w Dzienniku Ustaw (ogłoszony w dniu 8 lipca 2019 r.), jednakże w dniu rozpatrzenia odwołania obowiązuje on nadal, co uzasadnia jego zastosowanie w sprawie w dotychczasowym brzmieniu.
5. Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, Skarżący wystąpił ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, wnosząc o jego zmianę i przyznanie wnioskowanego świadczenia.
Wydanej decyzji Skarżący zarzucił niewłaściwe zastosowanie oraz błędną interpretację przepisów prawa, pominięcie bezspornego dowodu Skarżącego kierowanego do Organu pierwszej instancji, iż zawiesi świadczenie rentowe wypłacane przez ZUS z chwilą przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Umożliwiłoby to przyznanie świadczenia z braku dochodu i rezygnacji z pracy z powodu opieki nad bratem. Podnosił, że do czasu wypłaty świadczenia z GOPS, nie mógłby być ubezpieczony zdrowotnie i niemiałby środków do życia, z powodu zawieszenia wypłaty z renty z ZUS. Organ odwoławczy był władny, czego nie uczynił, do zmiany decyzji Organu pierwszej instancji i przyznania świadczenia zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.