Prokurator Prokuratury Rejonowej w K. złożył od tej decyzji odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. zarzucając jej naruszenia art. 145 § 1 pkt 5 kpa, przez wydanie decyzji bez dostatecznego wyjaśnienia sprawy, a w szczególności rodzaju okoliczności podmiotowych leżących po stronie przedsiębiorcy. Zdaniem Prokuratora, przedsiębiorca M.P. nie spełniał warunków do wykonywania działalności gospodarczej określonej w ustawie.
W wyniku rozpatrzenia sprawy na skutek złożonego odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., decyzją z dnia (...(, powołując się na art. 138 § 1 pkt 1 i art. 151 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 18 ust. 1 w zw. z ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
Uzasadniając swoje stanowisko Kolegium podało, m.in., że do sprzedaży napojów alkoholowych osobie nieletniej doszło w dniu 5 sierpnia 2006 r. Jednocześnie stwierdziło, że przyczyny cofnięcia zezwolenia a przyczyny niewydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych to dwa odmienne stany prawne i faktyczne. Przyczyną odmowy wydania zezwolenia nie może być bowiem przesłanka stanowiąca przesłankę do wydania decyzji w sprawie jego cofnięcia. Kolegium za pozbawiony podstaw prawnych uznało pogląd Prokuratora o wymaganiach rzetelności i sumienności od przedsiębiorcy, a polegający na zgłoszeniu przeciwwskazań do wydania zezwolenia. Do zdarzenia stanowiącego podstawę do cofnięcia zezwolenia (sprzedaży alkoholu osobie nieletniej) doszło w okresie, gdy M.P. posiadał zezwolenie, które traciło ważność w dniu 30 września 2006 r.
Prokurator Prokuratury Rejonowej w K. zaskarżył powyższe orzeczenie zarzucając mu:
- naruszenie art. 145 § 1 pkt 5 kpa, przez wydanie decyzji bez dostatecznego wyjaśnienia sprawy, a w szczególności rodzaju okoliczności podmiotowych leżących po stronie przedsiębiorcy,
- naruszenie art. 6 kpa, wyrażającego zasadę praworządności, które to uchybienia miały istotny wpływ na wynik sprawy.
Zdaniem Prokuratora, zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że przedsiębiorca M.P. nie spełnia warunków wykonywania działalności gospodarczej określonej w ustawie na którą wymagane jest zezwolenie. Samorządowe Kolegium Odwoławcze przeoczyło fakt, że przed podjęciem decyzji w sprawie wydania zezwolenia organ zezwalający wzywa wnioskodawcę do przedstawienia dokumentacji poświadczającej, że spełnia on warunki określone przepisami prawa wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej w dziedzinie objętej obowiązkiem uzyskania zezwolenia.
Prokurator zauważył, że w obrocie gospodarczym funkcjonuje wzorzec sumiennego i rzetelnego przedsiębiorcy, któremu w szczególności nie powinny być obce normy statuujące zasady obrotu napojami alkoholowymi i odpowiedzialności za osoby zatrudnione przez niego przy sprzedaży napojów alkoholowych. Prowadzący działalność gospodarczą ponosi odpowiedzialność z tytułu niewłaściwego nadzoru nad podległymi pracownikami i powstałymi zaniedbaniami w doborze odpowiednich pracowników, w przygotowaniu ich do wykonywania obowiązków sprzedawcy, w szczególności co do przestrzegania warunków i zasad sprzedaży alkoholu zawartych w ustawie. Podmiot prowadzący taką działalność ma obowiązek zorganizowania jej w taki sposób, aby nie zaistniał jakikolwiek przypadek złamania zasad sprzedaży napojów alkoholowych określonych w ustawie. M.P. kontynuuje działalność gospodarczą od 1998 r. i od tego czasu prowadzona jest sprzedaż alkoholu. M.P. wniosek o wydanie zezwolenia uprawniającego go do sprzedaży napojów alkoholowych przeznaczonych od spożycia poza miejscem sprzedaży złoży 31 sierpnia 2006 r., tj. po popełnieniu czynu przez P.Z. Tak więc na przedsiębiorcy ciążył obowiązek zgłoszenia organowi rozpoznającemu jego wniosek o wydanie nowego zezwolenia faktu sprzedaży w dniu 6 sierpnia 2006 r. przez zatrudnionego przez niego pracownika alkoholu ustalonemu nieletniemu i tym samymi złamania zakazu ustawowego wynikającego z art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Przedsiębiorca faktu tego nie ujawnił organowi wydającemu zezwolenia. Bez wątpienia organ administracji rozpoznając wniosek o wydanie zezwolenia, mając wiedzę o wspomnianym fakcie z dużo większą ostrożnością podchodziłby do rozpoznania sprawy.