Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel,, Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 lutego 2016 r. sprawy ze skargi D. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję.
Marszałek Województwa decyzją z dnia [...]r. nr [...] odmówił D. B. przyznania zasiłku pielęgnacyjnego za okres od [...] r. na dziecko D. B. urodzonego [...] r. i odmówił przyznania dodatku dyferencyjnego. Uzasadniając decyzję wskazał, że zasiłek pielęgnacyjny jest świadczeniem rodzinnym i stosownie do art. 1 lit. z oraz art. 3 ust. 1 lit. j rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004 podlega przepisom o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Na podstawie art. 11 ust. 1 i 2 lit a oraz art. 67 tego rozporządzenia, osoby wykonujące w Państwie Członkowskim pracę najemną podlegają ustawodawstwu tego państwa i są uprawnione w odniesieniu do członków swojej rodziny, którzy zamieszkują na terytorium innego Państwa Członkowskiego, do świadczeń rodzinnych przewidzianych przez ustawodawstwo pierwszego państwa, tak jakby zamieszkiwali oni na terytorium tego państwa. Ze względu na zbieg uprawnień do świadczeń rodzinnych z tytułu pracy i zamieszkiwania, zastosowanie znajdują zasady pierwszeństwa zawarte w art. 68 ust. 1 lit a Rozporządzenia, zatem w przedmiotowej sprawie pierwszeństwo do świadczeń rodzinnych leży po stronie Niemiec. Zgodnie z art. 16 ust. 5a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1456 z późn. zm.) osobom, o których mowa w ust. 2 i 3, zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje, jeżeli członkom rodziny przysługują za granicą świadczenia na pokrycie wydatków związanych z pielęgnacją tych osób, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej. Świadczenia rodzinne przewidziane przez ustawodawstwo niemieckie są wyższe, niż przewidziane przez ustawodawstwo polskie. Zgodnie z art. 68 ust. 2 Rozporządzenia w przypadku zbiegu uprawnień, świadczenia rodzinne są udzielane zgodnie z ustawodawstwem wyznaczonym jako mające pierwszeństwo. Uprawnienia do świadczeń rodzinnych z tytułu innych kolidujących ustawodawstw są zawieszane do kwoty przewidzianej przez pierwsze ustawodawstwo i w odpowiednim przypadku określany jest dodatek dyferencyjny. Instytucja nie mająca pierwszeństwa przekazuje wniosek instytucji właściwej Państwa Członkowskiego i zapewnia, jeżeli to konieczne, dodatek dyferencyjny. W niniejszej sprawie z uwagi na nie spełnienie polskich warunków ustawowych i wyższą wartość niemieckich świadczeń rodzinnych, nie było możliwości przyznania dodatku dyferencyjnego.
W odwołaniu od tej decyzji D. B. zarzuciła niewyjaśnienie okoliczności faktycznych, które mogły mieć wpływ na treść decyzji. W szczególności w uzasadnieniu decyzji błędnie podano, że ojciec dziecka od dnia [...] r. jest zatrudniony na terenie Niemiec, dlatego w sprawie znajduje zasada zgodnie, z którą osoby wykonujące w Państwie Członkowskim pracę najemną podlegają ustawodawstwu tego państwa i są uprawnione w odniesieniu do członków swojej rodziny, którzy zamieszkują na terytorium innego Państwa Członkowskiego, do świadczeń rodzinnych przewidzianych przez ustawodawstwo pierwszego państwa tak jak by zamieszkiwali oni na terytorium tego państwa.