Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski (spr.), Sędziowie WSA Piotr Borowiecki, Andrzej Góraj, Protokolant sekretarz sądowy Agnieszka Wiechowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi D.G. na decyzję Odwoławczej Komisji Stypendialnej Uniwersytetu [...] w W. z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania stypendium socjalnego - oddala skargę -
Odwoławcza Komisja Stypendialna [...] w W., na podstawie art. 173 ust. 1 pkt 1, art. 175 ust. 1 i 4, art. 177 ust. 4, art. 184 ust. 4 i 5 w zw. z art. 207 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1842), art. 104 Kpa oraz § 6 ust. 2 Regulaminu pomocy materialnej dla studentów [...] (stanowiącego załącznik do zarządzenia nr [...] Rektora [...] z dnia [...] sierpnia 2014 r. z późn. zm.), w dniu [...] marca 2017 r. wydała decyzję nr [...], którą utrzymała w mocy decyzję Wydziałowej Komisji Stypendialnej [...] z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] o odmowie przyznania D. G. (zwanemu dalej skarżącym) stypendium socjalnego w zwiększonej wysokości z tytułu zamieszkiwania w domu studenckim lub obiekcie innym niż dom studencki.
Odwoławcza Komisja w uzasadnieniu decyzji przytoczyła treść art. 184 ust. 5 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, i podała, że Wydziałowa Komisja prawidłowo odmówiła przyznania stypendium, gdyż skarżący we wniosku oświadczył, że posiada tytuł magistra. Ze względu na omyłkowe wskazanie przez skarżącego, że taki tytuł posiada, Odwoławcza Komisja zbadała czy istnieją inne przesłanki uniemożliwiające przyznanie studentowi wnioskowanego stypendium.
Odwoławcza Komisja ustalił, że skarżący w 2011 r. ukończył studia pierwszego stopnia i w tym samym roku podjął studia jednolite magisterskie na kierunku teologia. Studia te pozwalają na otrzymywanie stypendium po ukończeniu studiów I stopnia, jednak nie dłużej niż przez 3 lata. Zatem student stypendium mógł otrzymywać w latach akademickich 2011/2012, 2012/2013 oraz 2013/2014. W świetle art. 184 ust. 5 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym skarżący żądanego stypendium nie może otrzymać.
D. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów [...]. W uzasadnieniu skargi, wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji, skarżący podał, że w trakcie trzeciego roku studiów korzystał z urlopu dziekańskiego, który trwał do września 2016 r. i nie pobierał stypendium, stąd też, zdaniem skarżącego, ma prawo do stypendium za okres 1 semestru.
Odwoławcza Komisja Stypendialna dla Studentów [...] w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie i podtrzymała stanowisko przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Jednocześnie podała, że nie zgadza się z twierdzeniem skarżącego, że uwzględnić należy nie lata studiów, a jedynie okres faktycznego pobierania stypendium.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1066, z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej (...) Kontrola, o której mowa w § 1, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.
Uwzględniając skargę, sąd administracyjny uchyla zaskarżony akt w całości albo części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa, dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub też inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Jeżeli natomiast zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kpa lub innych przepisach - stwierdza nieważność orzeczenia w całości lub części. Stwierdzenie wydania rozstrzygnięcia z naruszeniem prawa wchodzi zaś w grę, o ile zachodzą przyczyny, określone w Kpa lub innych przepisach (art. 145 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm., zwanej w dalszej części rozważań p.p.s.a.). Stosownie do dyspozycji zawartej art. 134 § 1 p.p.s.a., rozstrzygając daną sprawę, sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi, może zastosować przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach, prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 135 p.p.s.a.).