Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bronisław Szydło (spr.), Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski, Janusz Walawski, Protokolant Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi S. Sp.- ka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w C. [...] na decyzję Minister Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie zatrudnienie cudzoziemca oddala skargę
Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia [...] maja 2008 r. znak: [...] - wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2008 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 5 oraz art. 120 ust. 2 i art. 87 ust. 1 ustawy w dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 z późn. zm.), odmawiającą zezwolenia na pracę dla cudzoziemca S. K. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W uzasadnieniu podał, że S. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w C., pismem złożonym w dniu [...] października 2007 r. wniosła o wydanie zezwolenia na pracę cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla obywatela Rosji S. K., na stanowisku Prezesa tej Spółki. Analizując przedstawione we wniosku dokumenty stwierdzono, iż S. K. wykonywał pracę o charakterze Prezesa tej Spółki, mimo, że posiadał przedłużone zezwolenie na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stanowisku prokurenta, co potwierdza przeprowadzona przez Inspektora Państwowej Inspekcji Pracy kontrola, zakończona protokołem z dnia [...] lutego 2008 r. Kontrola potwierdziła nielegalne wykonywanie pracy przez S. K., tj.: pełnienie przez niego funkcji Prezesa Zarządu Spółki bez wymaganego zezwolenia na pracę. Wobec tego, że powyższe stanowi naruszenie przez cudzoziemca przepisów art. 120 ust. 2 w związku z art. 87 ust. 1 powołanej ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, organ odmówił S. K. zezwolenia na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Organ nie znalazł również podstaw do uwzględnienia tego wniosku, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, S. Spółka z o.o. z siedzibą w C., wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji organu pierwszej instancji, zarzucając naruszenie art. 7 oraz art. 8 k.p.a., poprzez błędną wykładnię oraz podjęcie decyzji bez należytej staranności, a także naruszenie art. 80 k.p.a. przez podjęcie decyzji bez uwzględnienia całokształtu materiału dowodowego oraz naruszenie art. 107 § 3 k.p.a. przez wydanie decyzji bez wskazania w uzasadnieniu faktycznych przyczyn, z powodu których innym dowodom organ odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. Na zakończenie podniósł zarzut naruszenia art. 87 powołanej ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, poprzez błędne przyjęcie, iż obywatel Federacji Rosyjskiej S. K., wykonywał pracę bez wymaganego zezwolenia. Skarżący podniósł, że Państwowa Inspekcja Pracy przeprowadziła w Spółce z o.o. S., dwie kontrole odbywane na okoliczność oceny przestrzegania przez tego pracodawcę przepisów dotyczących legalności zatrudnienia oraz wykonywania pracy przez cudzoziemców. Pierwsza kontrola została przeprowadzona w dniach [...] i [...] grudnia 2007 r. i w konkluzji sporządzonego na tę okoliczność protokołu nie stwierdzono naruszenia przepisów dotyczących zatrudnienia oraz wykonywania pracy przez cudzoziemców. Natomiast drugą kontrolą przeprowadzoną w dniach [...] i [...] lutego 2008 r. ustalono, że S. K., wbrew zezwoleniu występował w imieniu Spółki, jako Prezes Zarządu, co ustalono na podstawie akt osobowych trzech pracowników Spółki. W uzasadnieniach zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wojewody [...], podano jedynie ustalenia kontroli przeprowadzonej w Spółce w dniach [...] i [...] lutego 2008 r., milczeniem pominięto natomiast ustalenia kontroli przeprowadzonej w Spółce w dniach [...] i [...]grudnia 2007 r., co zdaniem skarżącego stanowi podstawę uzasadniającą zarzuty naruszenia art. 7, art. 8 oraz art. 107 § 3 k.p.a., a także art. 87 powołanej ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.