Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk Sędziowie WSA Ewa Grochowska-Jung (spr.) Anna Mierzejewska Protokolant Asystent sędziego Monika Michnik-Misterek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi R.R. na decyzję Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o wstrzymaniu wypłaty równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości 3. zasądza od Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej na rzecz R.R. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
Dnia [...] listopada 2010 r. R.R. wystąpił do [...] Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej o stwierdzenie nieważności decyzji nr [...] z dnia [...] maja 2001 r. Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w A., wstrzymującej R.R. wypłatę równoważnika za brak lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby. R.R. wskazał na wystąpienie przesłanki nieważności decyzji wymienionej w art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.). W ocenie strony Komendant Powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w A. dokonał błędnej wykładni przepisu § 6 ust. 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 10 stycznia 1998 r. w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznawania strażakom Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz szczegółowych zasad ich wypłaty i zwrotu (Dz. U. Nr 15, poz. 67), poprzez:
- przyjęcie przez Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w A. błędnej wykładni pojęcia "lokalu mieszkalnego", co w konsekwencji poprzez proponowanie lokalu mieszkalnego mieszczącego się w budynku służbowym strażakowi mianowanemu na stałe w żadnym razie nie zamierzało do realizacji założonego przez ustawodawcę celu określonego w art. 74 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 96, poz. 667 ze zm.), ponieważ stronie mógł być przydzielony jedynie lokal mieszkalny a nie tymczasowa kwatera;
- nieuwzględnienie przez Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej w A. w przeprowadzonym postępowaniu interesu publicznego i słusznego interesu obywateli, co stanowiło naruszenie art. 7 kpa, jak również naruszenie zasady zaufania obywateli do organów państwa wyrażonej w art. 8 wskazanej ustawy, ponieważ proponował on przydział jednego lokalu kilkunastu strażakom i w taki sposób doprowadził do wstrzymania wypłaty równoważnika za brak lokalu.
[...] Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] odmówił uwzględnienia żądań strony ze względu na brak podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności decyzji.
W uzasadnieniu organ stwierdził, że cechą rażącego naruszenia prawa jest to, że treść decyzji pozostaje w sprzeczności z przepisami prawa poprzez proste ich zestawienie. Nie chodzi w tego typu przypadkach o błędy w wykładni prawa, ale o przekroczenie prawa w sposób jasny i niedwuznaczny, gdy charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja nie może być akceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Organ wskazał, że nie każde naruszenie prawa stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności wydanej decyzji. Organ podał, iż ustawa o Państwowej Straży Pożarnej, jak i akty wykonawcze wydane w ramach ustawowych delegacji nie definiują pojęć "lokal mieszkalny" i "tymczasowa kwatera". W świetle ówczesnych przepisów proponowany lokal mieszkalny odpowiadał normom technicznym i nadawał się na stały pobyt ludzi. W rozumieniu ówczesnego brzmienia art. 76 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, był w dyspozycji organu podległego ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, uzyskany w wyniku jego działalności inwestycyjnej. Organ podał, iż z akt sprawy nie wynika aby strona miała przydzielony lokal mieszkalny nie na stałe. W ocenie organu nie znajduje uzasadnienia zarzut strony o rażącym naruszeniu prawa, poprzez proponowanie strażakowi mianowanemu na stałe lokalu mieszkalnego mieszczącego się w budynku służbowym. Organ wskazał, iż zgodnie z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznawania strażakom Państwowej Straży Pożarnej równoważnika pieniężnego za remont zajmowanego lokalu mieszkalnego i równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz szczegółowych zasad ich wypłaty i zwrotu, równoważnika tego nie przyznaje się strażakowi jeżeli bezzasadnie odmówił przyjęcia lokalu mieszkalnego odpowiadającego przysługującym mu normom zaludnienia, z pełnym wyposażeniem.