Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska, Sędziowie WSA Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.), Janusz Walawski, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2015 r. sprawy ze skargi G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przeznaczenia nieruchomości w ramach świadczeń planowanych do wykonania w czasie pokoju, w razie mobilizacji i w czasie wojny - oddala skargę -
Prezydent Miasta W. decyzją nr [...] z dnia [...] stycznia 2014 r. sygn. [...], na podstawie art. 208 ust. 1 i art. 210 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 461 ze zm.), w związku z § 12 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 sierpnia 2004 r. w sprawie świadczeń rzeczowych na rzecz obrony w czasie pokoju (Dz. U. Nr 181, poz. 1872 ze zm.) oraz § 9 i § 11 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie przygotowania systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym (Dz. U. Nr 98, poz. 978), odmówił przeznaczenia w ramach świadczeń rzeczowych wykonywanych w czasie pokoju, w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny oddania w używanie na rzecz G. następujących nieruchomości:
1) 12.213,58 m2 powierzchni biurowej i 1.984,98 m2 powierzchni garażu podziemnego w budynku przy ul. [...] w [...];
2) 11 m2 gruntu (parking naziemny), stanowiącego część działki numer ewidencyjny [...] z obrębu [...] w W.
Powyższa decyzja została utrzymana w mocy decyzją Wojewody [...] z dnia [...] marca 2014 r. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a.
W motywach uzasadnienia organ wskazał, że Dyrektor [...] wniósł o przeznaczenie w ramach świadczeń rzeczowych na uzupełnienie etatowych potrzeb planowanych do wykonania w czasie pokoju, w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny nieruchomości położonych w [...] przy ul. [...] (powierzchni biurowej oraz dwóch stanowisk parkingowych).
Odmawiając uwzględnienia wniosku organ stwierdził, że wniosek nie mógł zostać uwzględniony, albowiem obowiązek taki może być nałożony tylko na osoby, podmioty ustawowo zobowiązane do ich ponoszenia.
Wyjaśnił, że G. przeniosła swoją siedzibę w [...] z ul. [...] na ul. [...], a następnie złożyła wniosek o przeznaczenie nieruchomości położonej przy ul. [...] w [...] na Główne Stanowisko Kierowania G.
Organ ustalił, że objęte wnioskiem nieruchomości położone przy ul. [...] są wynajmowane przez G. od [...] Sp. z o.o. Oddział w Polsce.
Wskazał, że zgodnie z art. 208 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony RP na urzędy, instytucje państwowe oraz przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne, a także osoby fizyczne może być nałożony obowiązek świadczeń rzeczowych, polegający na oddaniu do używania posiadanych nieruchomości i rzeczy ruchomych na cele przygotowania obrony państwa. Nadto, że decyzje wydawane w ramach art. 208 ust. 1 są decyzjami uznaniowymi. Stwierdził, iż w rozpatrywanej sprawie istnieją okoliczności faktyczne i prawne uniemożliwiające nałożenie obowiązku świadczeń rzeczowych na rzecz obrony.
Organ stwierdził, że G., jako główne stanowisko kierowania wskazał we wniosku swoją siedzibę mieszczącą się w [...] przy ul. [...] i w takim przypadku przygotowania głównego stanowiska kierowania w swojej stałej siedzibie, a więc w statutowym miejscu "urzędowania" G., tj. w [...] przy ul. [...] nie ma potrzeby występować z wnioskiem o przydzielenie tego obiektu w ramach świadczeń rzeczowych na rzecz obrony. Wskazał też, że przepisy wykonawcze - rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie przygotowania systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym - nie przewidują możliwości przydzielenia obiektów na główne stanowiska kierowania w stałej siedzibie organu zobowiązanego do jego przygotowania. Skoro zatem wnioskodawca wskazał na główne stanowisko kierowania swoją siedzibę mieszczącą się w [...] przy ul. [...] i wyznaczył swoją siedzibę na główne stanowisko kierowania, to tej nieruchomości nie można przydzielić na główne stanowisko kierowania, albowiem mieści się w niej stała siedziba wnioskodawcy. Brak jest zatem materialnoprawnych przesłanek do uwzględnienia wniosku, bowiem czym innym jest stała siedziba organu, a czym innym zapasowe miejsce pracy.