Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Sędziowie WSA Olga Żurawska-Matusiak (spr.), Iwona Dąbrowska, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 maja 2015 r. sprawy ze skargi S. K. reprezentowanej przez opiekuna prawnego H. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku - oddala skargę -

Uzasadnienie strona 1/7

1 U Z A S A D N I E N I E

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z [...] czerwca 2012 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku z [...] kwietnia 2011 r., powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm., dalej jako ustawa o emeryturach), odmówił S. K. (dalej jako skarżący) przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku, wskazując, iż nie podlegała ubezpieczeniu społecznemu ani ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu. Decyzją z [...] września 2012 r. nr [...] organ utrzymał w mocy swoje wcześniejsze rozstrzygnięcie. Wyrokiem z 7 marca 2013 r., II SA/Wa 1961/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił powyższe decyzje, nakazując organowi dokonanie analizy złożonych przez stronę, w toku postępowania sądowoadministracyjnego, dokumentów na okoliczność podlegania S. K. ubezpieczeniu społecznemu.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z [...] maja 2012 r. nr [...], powołując się na art. 83 ustawy o emeryturach, odmówił S. K. przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.

W uzasadnieniu decyzji Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych podniósł, że przyznanie świadczenia na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach jest możliwe, jeżeli wnioskodawca spełnił łącznie następujące warunki: jest lub był osobą ubezpieczoną lub jest członkiem rodziny pozostałym po ubezpieczonym; nie spełnia warunków ustawowych do uzyskania świadczeń wskutek szczególnych okoliczności; nie może podjąć pracy ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek; nie ma niezbędnych środków utrzymania. Prezes ZUS wyjaśnił, że powyższe warunki muszą być spełnione łącznie, a niespełnienie którejkolwiek z przesłanek wyklucza możliwość przyznania świadczenia w drodze wyjątku.

Organ uznał, że skarżącej nie może zostać przyznana renta z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku, gdyż w sprawie nie zostały wykazane szczególne okoliczności, które usprawiedliwiałyby nienabycie przez nią świadczenia rentowego w zwykłym trybie. Z akt sprawy wynika bowiem, że na przestrzeni 33 lat życia skarżąca posiada udowodnione okresy składkowe i nieskładkowe wynoszące 7 lat, 2 miesiące i 28 dni. W 10-leciu przypadającym przed powstaniem całkowitej niezdolności do pracy, zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych, wymaganych do przyznania renty w trybie zwykłym, udowodniono 3 lata, 1 miesiąc i 7 dni tych okresów. W okresie od [...] sierpnia 1998 r. do [...] czerwca 2004 r., tj. do powstania całkowitej niezdolności do pracy skarżąca nie wykonywała pracy lub innej działalności potwierdzonej opłacaniem składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. We wskazanej przerwie skarżąca nie miała orzeczonej całkowitej niezdolności do pracy, jak również nie zostały wykazane żadne inne szczególne okoliczności uniemożliwiające przezwyciężenie przeszkód w podjęciu przez skarżącą zatrudnienia i spełnienia warunków do uzyskania świadczenia w trybie zwykłym. Organ zaznaczył ponadto, że obecna niemożność podjęcia zatrudnienia ze względu na orzeczoną całkowitą niezdolność do pracy i niezdolność do samodzielnej egzystencji oraz podnoszone trudne warunki materialne nie stanowią wystarczającego uzasadnienia do przyznania świadczenia w drodze wyjątku. Świadczenie to nie jest bowiem świadczeniem socjalnym.

Strona 1/7