Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki, Asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska, Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Protokolant referent stażysta Adrianna Siniarska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] kwietnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę
Zaskarżoną decyzją - przywołując art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "ustawą emerytalną" - odmówiono p. M. W., zwanemu dalej "Wnioskodawcą", przyznania świadczenia w drodze wyjątku (dalej jako "świadczenie").
W uzasadnieniu decyzji wskazano na następujące okoliczności faktyczne i prawne uwarunkowania sprawy:
- zgodnie z art. 83 ustawy emerytalnej ubezpieczonym, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania, Prezes Zakładu Ubezpieczeń społecznych może przyznać - w drodze wyjątku - świadczenia, w wysokości nieprzekraczającej odpowiednich świadczeń przewidzianych w ustawie,
- jak stąd wynika przyznanie świadczenia jest możliwe, gdy są spełnione następujące przesłanki - wnioskodawca:
- jest lub był osobą ubezpieczoną, w rozumieniu ustawy emerytalnej,
- nie spełnia warunków ustawowych do uzyskania emerytury bądź renty wskutek szczególnych okoliczności,
- nie może podjąć pracy lub innej działalności objętej ubezpieczeniami społecznymi z uwagi na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek,
- nie posiada niezbędnych środków utrzymania,
- określone w przywołanym przepisie warunki muszą być spełnione łącznie - niespełnienie nawet jednego z nich wyklucza możliwość przyznania świadczenia,
- ze dokumentacji w aktach wynika, że na przestrzeni 54 lat życia - do powstania całkowitej niezdolności do pracy - Wnioskodawca udokumentował jedynie 13 lat, 2 miesiące i 13 dni łącznych okresów składkowych i nieskładkowych,
- ponadto - w 10-leciu przypadającym przed powstaniem niezdolności do pracy - zamiast 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych (wymaganych do przyznania świadczenia w trybie zwykłym) - Wnioskodawca udokumentował tylko miesiąc i 16 dni okresu składkowego,
- nie jest bez znaczenia, że w latach 1979-1982, 1994-1999, 2001-2003, 2003-2006, 2006-2016 nie został udowodniony żaden okres zatrudnienia Wnioskodawcy lub innej działalności, popartej opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne oraz na ubezpieczenia emerytalne i rentowe,
- przy orzekaniu o świadczeniu w drodze wyjątku kluczowe są powody niespełnienia wymogów koniecznych do uzyskania świadczenia w trybie zwykłym; niezbędne jest więc zbadanie, czy brak tych uprawnień był spowodowany szczególnymi okolicznościami w postaci trudnych do przezwyciężenia przeszkód, zdarzeń lub trwałych stanów, na które osoba ubezpieczona nie miała wpływu,
- w sprawie nie wykazano szczególnych okoliczności, uniemożliwiających przezwyciężenie przeszkód w wykonywaniu zatrudnienia; w wymienionych przerwach nie orzeczono, bowiem wobec Wnioskodawcy całkowitej niezdolności do pracy; całkowitą niezdolność do pracy - uniemożliwiająca kontynuowanie zatrudnienia - ustalono u Wnioskodawcy dopiero od [...] lutego 2016 r.; nie było zatem, do tego dnia, przeszkód w podjęciu zatrudnienia i objęciu ubezpieczeniem, w celu zapewnienia w przyszłości uprawnień do świadczenia z ubezpieczeń społecznych,