Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz, Sędziowie WSA Anna Mierzejewska (spr.), Stanisław Marek Pietras, Protokolant Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] kwietnia 2008 r. 2. stwierdza że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości
Decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] kwietnia 2008 r. o odmowie wznowienia postępowania w sprawie renty rodzinnej w drodze wyjątku.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż decyzją z dnia [...] kwietnia 2008 r. odmówił A. K. wznowienia postępowania w sprawie renty rodzinnej w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), z uwagi na fakt, iż nie została spełniona przesłanka wynikająca z art. 145 § 1 pkt 5 kpa, tj. wyjścia na jaw istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, które nie były znane organowi wydającemu decyzję. Dodatkowo podniósł, iż w sprawie wniosku A. K. o przyznanie renty rodzinnej organ kilkakrotnie wydawał decyzje odmawiające przyznania świadczenia w drodze wyjątku, tj. decyzją z dnia [...] listopada 2003 r. oraz z dnia [...] stycznia 2004 r. Natomiast decyzja z dnia [...] lipca 2007 r. utrzymująca w mocy decyzję z dnia [...] maja 2007 r. była przedmiotem oceny legalności przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, który wyrokiem z dnia 28 listopada 2007 r. oddalił skargę A. K..
Ponadto wskazał, że w stosunku do zmarłego ojca A. K. wydane zostało orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 29 listopada 2002 r., w którym został on uznany za całkowicie niezdolnego do pracy od 21 listopada 1994 r., a orzeczeniem z dnia 31 marca 2008 r. lekarz orzecznik ZUS nie stwierdził częściowej niezdolności do pracy przed 21 listopada 1994 r. i ponownie uznał zmarłego ojca A. K. za całkowicie niezdolnego do pracy od 21 listopada 1994 r.
Konkludując, organ podkreślił, iż od zakończenia sprawy prawomocną decyzją Prezesa ZUS z dnia [...] lipca 2007 r. oraz od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie nie zaszły żadne nowe okoliczności faktyczne uzasadniające wznowienie postępowania, a przedstawiane okoliczności zostały w całości uwzględnione przy rozpatrywaniu uprawnień do renty rodzinnej w drodze wyjątku.
Od powyższej decyzji skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła A. K., podnosząc, iż zaskarżona decyzja opiera się na błędnym orzeczeniu lekarza orzecznika ZUS z dnia 31 marca 2008 r., w którym lekarz ten stwierdził, iż schorzenia ojca skarżącej nie czyniły z niego osoby całkowicie niezdolnej do pracy przed datą 21 listopada 1994 r.
W odpowiedzi na skargę Prezes ZUS wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga A. K. zasługuje na uwzględnienie, aczkolwiek z innych przyczyn niż zostały w niej podniesione. Zezwala na to art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który określa, że Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Sąd nie może jednak wydać orzeczenia na niekorzyść skarżącego, chyba że stwierdzi naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności.