Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk Ewa Grochowska - Jung (spr.) Protokolant starszy referent Marcin Borkowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2012 r. sprawy ze skargi D. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości
Komendant Główny Straży Granicznej rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] października 2010 r., na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1, art. 47 ust. 1 w zw. z art. 49 ust. 2 pkt 1 ustawy o Straży Granicznej, zwolnił [...] D. B. ze służby stałej w Straży Granicznej z dniem [...] października 2010 r. Wskazał, że funkcjonariusz, zgodnie z art. 39a ust. 2 powołanej ustawy, w okresie pozostawania w dyspozycji zachował prawo do uposażenia i innych świadczeń przysługujących na ostatnio zajmowanym stanowisku, tj. [...] w Zespole ds. [...] grupie uposażenia zasadniczego, w I kategorii z mnożnikiem 1,71 kwoty bazowej i dodatkiem służbowym w VII kategorii z mnożnikiem 0,44 kwoty bazowej przyznanym na czas nieokreślony oraz dodatkiem za wysługę lat w wysokości - 19% należnego uposażenia zasadniczego.
W uzasadnieniu organ wskazał, że w dniu [...] lipca 2010 r. Komendant [...] Oddziału Straży Granicznej wystąpił z wnioskiem do Komendanta Głównego Straży Granicznej o zwolnienie ze służby D. B., na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy o Straży Granicznej. Podał, że funkcjonariusz od dnia [...] października 2009 r. do dnia [...] września 2010 r. zaprzestał wykonywania obowiązków służbowych i w sposób ciągły przebywał na długotrwałym zwolnieniu lekarskim. Orzeczeniem Rejonowej Komisji Lekarskiej MSWiA z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] D. B. uznany został za całkowicie niezdolnego do służby i zaliczony został do III grupy inwalidzkiej w związku ze służbą. Orzeczenie to zostało zatwierdzone przez Okręgową Komisję Lekarską w dniu [...] września 2009 r.
W odwołaniu od rozkazu Komendanta Głównego Straży Granicznej D. B. zarzucił m.in.: rażące naruszenie art. 45 ust. 1 pkt 1 powołanej wyżej ustawy poprzez błędne przyjęcie, że w sprawie zaszły podstawy do zwolnienia ze służby z powodu orzeczenia przez komisję lekarską trwałej niezdolności do służby, podczas gdy komisja nie wydała orzeczenia o trwałej niezdolności, lecz orzekła, że niezdolność ma charakter czasowy; naruszenie art. 47 ust. 1 powołanej ustawy poprzez błędne przyjęcie, że strona zaprzestała służby z powodu choroby przez okres 12 miesięcy. Odwołujący nie zgodził się, że istnienie zaświadczeń lekarskich na okres ponad 12 miesięcy przesądza o zaprzestaniu pełnienia służby przez ten okres, w sytuacji, gdy przed upływem 12 miesięcy od dnia zaprzestania pełnienia służby wymieniony powrócił do zdrowia i przystąpił do służby w SG. Strona zarzuciła również naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, tj. art. 6, 8, 9, 10 § 1, 11, 80, 77 § 1. Podniesiono, że w sprawie powinna być wydana decyzja a nie rozkaz personalny. Odwołujący się zarzucił również, że rozkaz wydany został przez osobę nieuprawnioną, tj. zastępcę Dyrektora Biura SG. Strona wnioskowała o uchylenie rozkazu, zgromadzenie pełnego materiału dowodowego, przesłuchanie odwołującego się na okoliczności podnoszone w odwołaniu.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją nr [....] z dnia [...] grudnia 2010 r. uchylił wymienioną wyżej decyzję w części dotyczącej daty zwolnienia ze służby, ustalił nowy termin zwolnienia ze służby na dzień [...] grudnia 2010 r., w pozostałym zakresie utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.