- orzeczeniem wydanym przez Trybunał Arbitrażowy w dniu [...] lutego 2012 r. w sprawie [...], [...], [...] przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej,
- orzeczeniem wydanym przez Trybunał Arbitrażowy w dniu [...] września 2012 r. w sprawie [...] przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej.
Organ zauważył, iż sprawa zakończona orzeczeniem wydanym przez Instytut Arbitrażowy [...] Izby Handlowej w S. z dnia [...] grudnia 2011 r. w sprawie [...] przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej nie toczyła się na podstawie umowy o ochronie i wzajemnym popieraniu inwestycji, lecz na podstawie traktatu Karta Energetyczna zatem to orzeczenie nie mieści się w zakresie wniosku.
Organ wskazał, iż jako strony postępowania zostały z urzędu zawiadomione wszystkie podmioty występujące jako strona powodowa w ww. orzeczeniach. Stanowisko w sprawie zajął jedynie pełnomocnik [...], [...], [...].
Odnośnie orzeczenia wymienionego w pkt 1 sentencji decyzji organ wskazał, iż podziela co do zasady stanowisko zaprezentowane przez podmioty z grupy S. w piśmie z dnia [...] marca 2013 r., iż całość wyroku powinna zostać potraktowana jako stanowiąca tajemnicę przedsiębiorstw z grupy S.. Organ stwierdził, iż przedmiotowy wyrok dotyczy roszczeń ww. podmiotów, czyli indywidualnych przedsiębiorstw w zakresie ich działalności, zatem zawiera informacje wprost odnoszące się do prowadzenia tej działalności, które to informacje nie zostały ujawnione przez ww. podmioty. Samo jednak oznaczenie wyroku i rozstrzygnięcie Trybunału Arbitrażowego nie mogą zostać uznane za tajemnicę ww. przedsiębiorstw i jako takie podlegały ujawnieniu (z wyjątkiem nazwy produktu, którego dotyczyło postępowanie).
Odnośnie orzeczeń wymienionych w pkt 2 i 3 sentencji organ stwierdził, iż jakkolwiek [...] i [...] nie zajęli stanowiska w toku postępowania, to jednak należy mieć na względzie ogólną zasadę poufności postępowania arbitrażowego wyrażoną w art. 32 ust. 5 reguł arbitrażowych Komisji Narodów Zjednoczonych ds. Międzynarodowego Prawa Handlowego przyjętych przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych na mocy uchwały 31/98 z dnia 15 grudnia 1976 r., z której wynika obowiązek organu polegający na zapewnieniu ochrony informacji dotyczących tajemnic przedsiębiorstwa T. oraz M.N. udostępnionych w toku toczącego się postępowania arbitrażowego. Z tego względu organ stwierdził, iż poszczególne fragmenty wyroków albo stanowią samodzielnie tajemnicę przedsiębiorstwa [...] oraz [...], albo też mogą prowadzić do ujawnienia informacji poufnych [...] i [...], a w związku z tym nie powinny być udostępniane osobom trzecim bez naruszania tajemnicy przedsiębiorstwa.
Reasumując organ stwierdził, iż informacje dotyczące działalności gospodarczej przeciwników procesowych Rzeczypospolitej Polskiej w ww. postępowaniach zostały udostępnione w toku postępowań arbitrażowych, które objęte są zasadą poufności, a zatem należy przyjąć, że ww. przedsiębiorcy działali w oparciu o zaufanie do mechanizmu arbitrażowego i trybu poufności tego postępowania. Konieczne jest zatem przyjęcie, że wiadomości te nie są powszechnie dostępne i podlegają ochronie jako tajemnica handlowa tych przedsiębiorców. Zasadnym zatem było ograniczenie dostępu do tych informacji na podstawie art. 5 ust. 2 u.d.i.p.