Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz (spr.), Sędziowie WSA Ewa Grochowska - Jung, Janusz Walawski, Protokolant Sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi T. Sp. z o.o. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na pracę dla cudzoziemca - L. K. 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości
Minister Pracy i Polityki Społecznej, działając na podstawie art. 17 pkt 2 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 88j ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 88c ust. 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.), decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] odmawiającą wydania pani L. K. zezwolenia na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w charakterze wiceprezesa zarządu.
W uzasadnieniu organ wskazał, że wnioskiem z dnia [...] marca 2010 r. T. Sp. z o.o. z siedzibą w L., wystąpiła o wydanie zezwolenia na pracę cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pani L. K. w charakterze wiceprezesa zarządu.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...], działając na podstawie art. 88j ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz art. 104 kpa, odmówił wydania przedmiotowego zezwolenia na pracę, wskazując na niewypełnienie kryteriów określonych w art. 88c ust. 4 cyt. ustawy.
Od powyższej decyzji T. Sp. z o.o. złożyła odwołanie do Ministra Pracy i Polityki Społecznej, w którym wniosła o jej uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy, ewentualnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji. W uzasadnieniu podniosła, że cudzoziemka wraz z dwiema innymi osobami założyła spółkę T. w celu prowadzenia działalności zarobkowej polegającej na świadczeniu usług handlowych i gastronomicznych. Uruchomienie działalności wymaga odpowiedniego czasu, zaś okres 6-miesięczny, pozwalający na pracę bez zezwolenia jest zbyt krótki, by podejmować dalekosiężne plany biznesowe. Nie bez znaczenia jest również w ocenie odwołującej, że w poprzednich latach Konsul RP w [...] nie wydawał wiz wjazdowych w związku z otworzeniem działalności gospodarczej na terenie RP bez przedstawienia zezwolenia na pracę. Zatem działania organu I instancji powodują, że członkowie zarządu, w przypadku odmownej decyzji konsula, nie mogą wjechać na teren RP i rozpocząć działalności gospodarczej, a tym samym nie mogą stworzyć nowych miejsc pracy dla obywateli RP.
W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] czerwca 2010 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej podał, że zgodnie z art. 88 pkt 2 ustawy, zezwolenie na pracę jest wymagane, jeżeli cudzoziemiec w związku z pełnieniem funkcji w zarządzie osoby prawnej wpisanej do rejestru przedsiębiorców przebywa na terenie Rzeczypospolitej Polskiej przez okres przekraczający łącznie 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy. Ponadto w myśl art. 88c ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy wojewoda wydaje zezwolenie, jeżeli podmiot, którego członkiem zarządu ma być cudzoziemiec w roku podatkowym poprzedzającym złożenie wniosku osiągnął dochód nie niższy niż 12-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w województwie w trzecim kwartale roku poprzedzającego złożenie wniosku oraz zatrudnia na czas nieokreślony i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej roku poprzedzającego złożenie wniosku co najmniej dwóch pracowników, którzy nie podlegają obowiązkowi posiadania zezwolenia na pracę. Ponadto decyzję pozytywną wydaje się również w przypadku, gdy wnioskodawca wykaże posiadanie środków lub prowadzenie działań pozwalających na spełnienie w przyszłości wskazanych wyżej wymagań, w szczególności przez prowadzenie działalności przyczyniającej się do wzrostu inwestycji, transferu technologii, wprowadzania korzystnych innowacji lub tworzenia miejsc pracy.