Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Olga Żurawska - Matusiak Sędzia WSA - Andrzej Kołodziej Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant - starszy sekretarz sądowy Sylwia Mikuła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2013 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów Uniwersytetu [...] z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie nieprzyznania stypendium rektora dla najlepszych studentów uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję ją poprzedzającą z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...], 1. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 2. zasądza od Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów Uniwersytetu [...] na rzecz skarżącego A. K. kwotę 200,- zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Odwoławcza Komisja Stypendialna dla Studentów Uniwersytetu [...] decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...], działając na podstawie art. 173 ust. 1 pkt 3, art. 175 ust. 4, art. 207 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 572 z późn. zm.) i art. 104 k.p.a. oraz w zw. z § 30, § 37 ust. 2 i § 39 Regulaminu ustalania wysokości, przyznawania i wypłacania świadczeń pomocy materialnej dla studentów Uniwersytetu [...] wprowadzonego Zarządzeniem Nr [...] Rektora Uniwersytetu [...] z dnia [...] września 2011 r. (Monitor [...] z 2012 r. Nr [...], poz. [...]), po rozpatrzeniu wniosku skarżącego A. K. z dnia [...] października 2012 r. o przyznanie stypendium dla najlepszych studentów, nie przyznała wymienionemu stypendium rektora dla najlepszych studentów. W uzasadnieniu powołując się na § 34 ust. 1 cytowanego już wyżej Regulaminu wskazano, że student, który uzyskał średnią ocen nie niższą niż 4,0 oraz zaliczył wszystkie przedmioty wymagane programem studiów do końca sesji poprawkowej danego etapu studiów może ubiegać się o stypendium rektora dla najlepszych studentów. Stypendium rektora dla najlepszych studentów w roku akademickim w jednostce Wydział Prawa i Administracji, na 5 roku kierunku Prawo, jest przyznawane studentom, którzy w poprzednim roku akademickim osiągnęli średnią ocen 5,0, zaś skarżący uzyskał średnią ocenę w poprzednim roku akademickim 4,9.
We wniosku z dnia [...] lutego 2013 r. do Odwoławczej Komisji Stypendialnej dla Studentów Uniwersytetu [...] o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący podał, że naruszono art. 181 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, nakazujący uwzględnienie nie tylko średniej, lecz także osiągnięć naukowych, czy artystycznych i w związku z powyższym nie uwzględniono jego licznych osiągnięć naukowych m.in. szeregu publikacji naukowych oraz wystąpień na konferencjach naukowych, jak również nie uwzględniono działalności w kołach naukowych, których jest członkiem, a także pełnił funkcje w zarządzie, których dowodem jest przyznanie mu, po raz drugi, decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Ponadto Regulamin, jako akt prawa niższego rzędu, nie może pomijać przesłanek wskazanych w powyższym przepisie ustawy. Niezależnie od powyższego zarzucił naruszenie zasady praworządności, której ogólną podstawę stanowi art. 7 Konstytucji RP, a powtórzoną w art. 6 i art. 7 k.p.a. i w myśl tych przepisów decyzja administracyjna może mieć podstawę wyłącznie w ustawie, nie zaś w aktach kierownictwa wewnętrznego. Ponadto naruszono zasadę prawdy obiektywnej (art. 7 k.p.a.), poprzez niepodjęcie przez organ kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego (wzór wniosku, jedyny obowiązujący, nie pozwalał na wskazanie innych niż średnia osiągnięć, w szczególności jego licznych osiągnięć naukowych). Zarzucił również naruszenie art. 77 § 1 k.p.a. nakładającym obowiązek zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego, jak również art. 9 k.p.a., bowiem organ w żaden sposób nie starał się należycie zabezpieczyć jego interesu i naruszono też zasadę czynnego udziału strony w postępowaniu (art. 10 k.p.a.), bowiem przed wydaniem decyzji w żaden sposób nie umożliwiono mu wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Organ nie ustrzegł się też naruszenia zasady szybkości postępowania oraz zasady przekonywania (art. 11 k.p.a.) poprzez zdawkowe odwołanie się do § 34 Regulaminu, jak również naruszono zasadę budzenia zaufania do władz publicznych (art. 8 k.p.a.) oraz nie uwzględniono słusznego interesu strony (art. 7 k.p.a.). Ponadto nie tylko nie zastosowano się do dyspozycji art. 12 § 2 k.p.a. i nie wydano decyzji niezwłocznie, lecz rażąco przekroczono także terminy wskazany w art. 35 § 1, § 2 i § 3 k.p.a. i naruszono zasadę przekonywania (art. 11 k.p.a.), gdyż w żaden sposób nie wyjaśniono zasadności przesłanek, którymi kierowano się rozstrzygając sprawę. Naruszono też zasadę budzenia zaufania uczestników do władz publicznych (art. 8 k.p.a.), poprzez cały szereg naruszeń wykazanych wyżej oraz zasadę uwzględniania słusznego interesu obywateli (art. 7 k.p.a.).