Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Sławomir Antoniuk Sędzia WSA - Ewa Pisula - Dąbrowska Sędzia WSA - Adam Lipiński (sprawozdawca) Protokolant - starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2015 r. sprawy ze skargi R. W. na orzeczenie dyscyplinarne Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej - oddala skargę.
Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego orzeczeniem z dnia [...] maja 2014 r., na podstawie § 35 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie udzielania wyróżnień i przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych wobec funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (Dz. U. z 2014 r., poz. 60), utrzymał w mocy orzeczenie Dyrektora Biura [...] ABW z dnia [...] kwietnia 2014 r., uznające [...] R. W. winnym, tego że: w okresie od dnia [...] grudnia do dnia [...] grudnia 2013 r. w [...], wbrew poleceniu wydanemu przez Dyrektora Biura [...] ABW [...] D. L., w związku z uchyleniem opinii służbowej [...] M. M., sporządził nową opinię służbową tego funkcjonariusza, bez uwzględnienia wszystkich okoliczności wskazanych przez Dyrektora Biura [...] ABW, czym naruszył § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 3 marca 2011 r. w sprawie opiniowania funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz wzoru formularza opinii służbowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 46), tj. o czyn z § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2004 r. w sprawie udzielania wyróżnień i przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych wobec funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i wymierzył mu za to przewinienie karę nagany.
W uzasadnieniu orzeczenia Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wskazał, co następuje:
Analiza akt postępowania dyscyplinarnego nie wykazała aby wykonanie polecenia służbowego, wydanego R. W. przez dyrektora Biura [...] ABW, łączyło się z popełnieniem przestępstwa lub nie pozostawało w związku z pełnieniem przez funkcjonariusza służby oraz jego obowiązkami.
Zgromadzony w toku postępowania dyscyplinarnego materiał dowodowy potwierdził, iż obwiniony jest winien zarzucanego mu czynu, organ dyscyplinarny uwzględniając dotychczasowy przebieg służby obwinionego, jego niekaralność dyscyplinarną oraz prawo bezpośredniego przełożonego do dokonywania oceny podległych mu funkcjonariuszy, wymierzył R. W. karę nagany.
W ocenie Szefa ABW powyższe orzeczenie jest prawidłowe i nie narusza prawa.
W odwołaniu od orzeczenia organu pierwszej instancji funkcjonariusz zarzucił naruszenie: § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych wobec funkcjonariuszy ABW w związku z § 13 ust. 3 i 4 rozporządzenia w sprawie opiniowania; § 13 ust. 3 i 4 rozporządzenia w sprawie opiniowania; § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie opiniowania; § 27 ust. 1 pkt 3 oraz § 31 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych wobec funkcjonariuszy ABW; art. 79 ust. 2 w związku z art. 47 ust. 1 ustawy o ABW oraz AW.
Zdaniem odwołującego, niewykonanie poleceń dyrektora Biura [...] ABW wydanych w okresie od dnia [...] grudnia do dnia [...] grudnia 2013 r., nie można potraktować jako naruszenia dyscypliny służbowej polegającego na zaniechaniu wykonania czynności służbowej albo wykonania ich w sposób niedbały lub niezgodny z rozkazem lub poleceniem służbowym, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych wobec funkcjonariuszy ABW, wobec czego brak było podstaw do wszczęcia przedmiotowego postępowania dyscyplinarnego, a tym bardziej do ukarania obwinionego.