Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski (spr.), Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska, Ewa Pisula-Dąbrowska, Protokolant referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2015 r. sprawy ze skargi T.K. na decyzję Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie utraty uprawnień do pobierania równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oddala skargę
Komendant [...] Oddziału Straży Granicznej, na podstawie art. 96 ust. 1 i art. 101 ust. 5 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2011 r. Nr 116, poz. 675 z późn. zm.) oraz § 1, 3, 6 i 7 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania funkcjonariuszom Straży Granicznej równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz szczegółowych warunków jego zwrotu, a także sposobu postępowania w przypadku wystąpienia zbiegu uprawnień do jego otrzymania (Dz. U. Nr 118, poz. 1014 z późn. zm.), w dniu [...] kwietnia 2014 r. wydał decyzję nr [...], którą orzekł o utracie uprawnień do pobierania przez T.K. z dniem 1 września 2012 r. równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego.
Organ w uzasadnieniu decyzji podał, że funkcjonariuszowi decyzją nr [...] Komendanta [...] Oddziału Straży Granicznej z dnia [...] stycznia 2006 r., z uwagi na to, że żona funkcjonariusza była również funkcjonariuszem Straży Granicznej, został przyznany równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego w wysokości 7,20 zł dziennie od dnia 24 grudnia 2005 r. Wysokość równoważnika została obliczona na podstawie art. 96 § 3 ustawy o Straży Granicznej.
Funkcjonariusz w dniu 29 stycznia 2014 r. złożył oświadczenie mieszkaniowe do ustalenia uprawnień do równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego oraz jego wysokości, w którym podał, że jego żona od dnia 1 września 2012 r. jest funkcjonariuszem Policji i pobiera równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego przysługujący funkcjonariuszowi Policji posiadającemu co najmniej jednego członka rodziny.
§ 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie wysokości i szczegółowych zasad przyznawania, odmowy przyznania, cofania i zwracania przez policjantów równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 1130) stanowi, że w razie zbiegu uprawnień policjanta i jego małżonka do równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego przysługuje jeden korzystniejszy równoważnik. Z przepisu tego nie wynika, by małżonek policjanta musiał być także policjantem, a prawo do równoważnika małżonka wynikało z ustawy.
W ocenie organu jeśli przyjąć stanowisko, że równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego przysługuje funkcjonariuszowi SG, nawet jeżeli jego małżonek (funkcjonariusz SG lub Policji) pobiera już takie świadczenie w wysokości należnej funkcjonariuszowi posiadającemu członka rodziny, to obydwoje uzyskaliby prawo do tego samego świadczenia. Odnosząc powyższe do prawa funkcjonariusza do lokalu mieszkalnego, którego substytutem, według ustawy o Straży Granicznej i o Policji jest wskazany równoważnik, to obu funkcjonariuszom można by równocześnie przydzieli decyzjami administracyjnymi lokale mieszkalne.
Zdaniem organu takie rozumienie powołanych przepisów jest nieuprawnione. Z ich treści należy wnioskować, że pobieranie równoważnika w wysokości określonej dla funkcjonariusza mającego członków rodziny przez jednego z małżonków będących funkcjonariuszami eliminuje prawo drugiego do identycznego świadczenia. Dokonując wykładni przepisów regulujących uprawnienia mieszkaniowe funkcjonariuszy Policji, jak i Straży Granicznej, należy mieć również na uwadze przepisy art. 2 i 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowiące o równości wobec prawa i sprawiedliwości społecznej. Sprzeczne z tymi zasadami byłoby takie stosowanie przepisów ustaw o Straży Granicznej i o Policji, które w sposób uprzywilejowany traktowałyby małżonków funkcjonariuszy różnych formacji, uprawnionych do takiego samego świadczenia, co funkcjonariuszy tej samej formacji będących małżeństwem i mających prawo do tego samego świadczenia.