Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej (spr.) Sędziowie WSA Stanisław Marek Pietras Danuta Kania Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi G. L. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku - oddala skargę -

Uzasadnienie strona 1/3

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2013 r., po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), utrzymał w mocy poprzedzającą decyzję nr [...] z dnia [...] maja 2013 r., domawiającą G. L. przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku.

W uzasadnieniu podał, że przyznanie świadczenia na podstawie art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) jest możliwe, jeżeli wnioskodawca spełnił łącznie następujące warunki:

- jest lub był osobą ubezpieczoną lub jest członkiem rodziny pozostałym po ubezpieczonym,

- nie spełnia warunków ustawowych do uzyskania świadczeń wskutek szczególnych okoliczności,

- nie może podjąć pracy ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek,

- nie ma niezbędnych środków utrzymania.

Natomiast zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych, przepis art. 83 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jako jedyne przyczyny braku możliwości podjęcia pracy lub innej działalności objętej ubezpieczeniem społecznym, wskazuje całkowitą niezdolność do pracy lub wiek (por. wyrok WSA z 12.01.2007 r., sygn. akt II SA/Wa 1590/06).

Organ wyjaśnił, że pojęcie niezdolności do pracy zostało zdefiniowane w art. 12 ustawy, stanowiąc, że niezdolna do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pacy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolna do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Odnośnie zaś wieku, to chodzi o taki przedział wiekowy, który statuuje osobę zainteresowaną w gronie osób pozostających poza aktywnością zawodową, a w polskim systemie prawnym przyjęto, że okres aktywności zawodowej kończy się wraz z osiągnięciem wieku emerytalnego.

Prezes ZUS stwierdził, że wnioskodawczyni nie spełnia przesłanki dotyczącej niemożności podjęcia pracy lub innej działalności objętej ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym z uwagi na wiek lub całkowitą niezdolność do pracy, gdyż ma 56 lat, a orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia [...] 04.2013 r. nie została uznana za niezdolną do pracy.

Natomiast trudne warunki materialne i brak środków utrzymania nie są wystarczające dla przyznania świadczenia w drodze wyjątku, które nie jest świadczeniem socjalnym przyznawanym wyłącznie według potrzeb, nawet gdy są one uzasadnione.

W skardze na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie G. L. wskazała, że od września 2007 r. przebywała na zasiłku chorobowym oraz do [...] 09.2009 r. otrzymywała świadczenie rehabilitacyjne, od [...] .01.2010 r. do [...] .01.2011 r. pobierała zasiłek dla bezrobotnych, zaś do 30.06.2013 r. otrzymywała świadczenie opiekuńcze na osobę niepełnosprawną. Podniosła także, że pracę rozpoczęła [...] .09.1971 r. i posiada 40-letni staż pracy, natomiast rozwiązanie umowy o pracę nie nastąpiło z powodu likwidacji stanowiska pracy lub firmy po [...] września 2009 r. i dlatego nie przysługuje jej świadczenie przedemerytalne.

Strona 1/3