Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski (spr.) Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk Ewa Grochowska-Jung Protokolant specjalista Aleksandra Weiher po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2011 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję poprzedzającą, 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości 3) przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adw. D. G. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści) oraz kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć dwadzieścia) stanowiącą 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] o umorzeniu postępowania w sprawie wniosku M. P. o przyznanie świadczenia specjalnego.
W uzasadnieniu organ wskazał następujący stan faktyczny. W dniu [...] lipca 2004 r., po rozpatrzeniu wniosku M. P. z dnia [...] lutego 2004 r. o przyznanie świadczenia specjalnego na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Prezes Rady Ministrów decyzją nr [...] odmówił przyznania wnioskodawcy przedmiotowego świadczenia. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją ostateczną Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] września 2004 r. nr [...]. Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27 lipca 2005 r. sygn. akt II SA/Wa 2312/04 oddalił skargę M. P. na decyzję z dnia [...] września 2004 r.
W dniu [...] listopada 2008 r. M. P. wystąpił do Prezesa Rady Ministrów o "ponowne i ostateczne rozstrzygnięcie wniosku" z 2003 r. o przyznanie "stałej renty specjalnej". Precyzując powyższe wystąpienie wnioskodawca podał, że pismo z dnia [...] listopada 2008 r. należy potraktować jako wniosek o wznowienie postępowania w przedmiocie przyznania świadczenia specjalnego w trybie powołanego wyżej przepisu. Po rozpatrzeniu powyższego wniosku Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] marca 2009 r. odmówił wznowienia postępowania w przedmiocie przyznania świadczenia specjalnego, a decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] maja 2009 r. Decyzję z dnia [...] maja 2009 r. M. P. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W skardze wyjaśnił m.in., że domagał się przyznania renty, a nie wznowienia postępowania. Powyższa skarga została oddalona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 stycznia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 1144/09.
Prezes Rady Ministrów mając na uwadze wyjaśnienia M. P. dotyczące złożenia wniosku o przyznanie świadczenia w miejsce wniosku o wznowienie postępowania uznał, że wnioskodawca w piśmie z dnia [...] listopada 2008 r. równolegle do żądania wznowienia postępowania zakończonego decyzją Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] września 2004 r. w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego, domaga się również, po raz kolejny, przyznania świadczenia w szczególnym trybie, a więc pismo to jest również kolejnym wnioskiem o przyznanie świadczenia na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Stąd też, organ rozpatrzył wniosek o przyznanie przedmiotowego świadczenia i decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. umorzył postępowanie jako bezprzedmiotowe.
Po rozpatrzeniu odwołania od powyższej decyzji Prezes Rady Ministrów w decyzji z dnia [...] sierpnia 2010 r. utrzymującej w mocy zaskarżoną decyzję wskazał, iż wnioskodawca nie wskazał innych nowych okoliczności, które uzasadniałyby przyznanie mu przedmiotowego świadczenia. Podnoszone zaś trudne warunki materialne bytowe i zdrowotne były już oceniane w postępowaniu zakończonym w 2004 r. Organ wskazał, iż powyższe okoliczności w dalszym ciągu nie stanowią przesłanki do przyznania wnioskodawcy świadczenia. Nie dowodzą one bowiem o jego wybitnych zasługach i osiągnięciach w jakiejś dziedzinie aktywności, np. na niwie zawodowej, społecznej, artystycznej, sportowej czy też politycznej, ani też o nadzwyczajnych zdarzeniach losowych. Stąd też, w ocenie Prezesa Rady Ministrów, w przedmiotowej sprawie zachodzi tożsamość pomiędzy sprawą zakończoną decyzją ostateczną z dnia [...] września 2004 r. i sprawą rozpatrywaną. Obie sprawy dotyczą bowiem tego samego podmiotu oraz przedmiotu i oparte są na tej samej podstawie prawnej i podstawie faktycznej oraz tożsamych żądaniach strony. Zdaniem organu, w niniejszej sprawie zachodzi przypadek bezprzedmiotowości postępowania.