Sprawa ze skargi na postanowienie Szefa Agencji Wywiadu w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia żądanej treści
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski, Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski, Adam Lipiński (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2015 r. sprawy ze skargi J. R. na postanowienie Szefa Agencji Wywiadu z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia żądanej treści oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/9

Szef Agencji Wywiadu postanowieniem z dnia [...] lipca 2014 r., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144, art. 127 § 3 i art. 219 Kpa, utrzymał w mocy swoje poprzedzające postanowienie z dnia [...] czerwca 2014 r., odmawiające byłemu funkcjonariuszowi - J. R. wydania zaświadczenia.

W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, iż J. R. pismem z dnia [...] maja 2014 r. wystąpił do Szefa Agencji Wywiadu z prośbą o "wydanie mu zaświadczenia, iż w okresie służby w AW (ze wskazaniem określonego okresu) wykonywał obowiązki na wolnym etacie [...] w zakresie obsługi prawnej jednostki organizacyjnej AW, w szczególności w zakresie legislacji (tworzenie i opiniowanie aktów prawnych)". Podał, że informacja ta jest niezbędna do wykazania doświadczenia zawodowego, w szczególności w aspekcie nie ujęcia tych informacji w świadectwie służby.

Pismem z dnia [...] maja 2014 r. organ zwrócił się do zainteresowanego o wykazanie interesu prawnego w uzyskaniu powyższego zaświadczenia.

W piśmie z dnia [...] maja 2014 r. J. R. podniósł, iż przyczyną jego wniosku z dnia [...] maja 2014 r. było nie otrzymanie prawidłowo sporządzonego świadectwa służby. Jego zdaniem, w otrzymanym świadectwie służby zawarta jest informacja, iż ostatnio zajmowanym przez niego stanowiskiem jest stanowisko funkcjonariusza, a jest to informacja nieprawdziwa, gdyż ostatnio nie zajmował tego stanowiska. Twierdził także, że z powyższego powodu nie mógł zawrzeć umowy o pracę zgodnie z jego doświadczeniem zawodowym. Powyższe wskazuje na spełnienie obu przesłanek określonych w art. 217 § 2 Kpa, uzasadniających wydanie zaświadczenia. Interes prawny jest na tyle notoryjny, iż nie wymaga przeprowadzania dowodu, a fakt poszukiwania przez niego pracy oraz konieczność wykazania się doświadczeniem zawodowym w tym celu jest okolicznością znaną organowi z urzędu i nie wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego. Jednocześnie podkreślił, iż "do czasu otrzymania prawidłowego zaświadczenia w żądanym zakresie, tj. dotyczącego jego dotychczasowego doświadczenia zawodowego" szkoda po jego stronie z każdym dniem ulega zwiększeniu i "żąda wydania zaświadczenia w zgłoszonym zakresie oraz wypłaty odszkodowania w wysokości [...] zł netto w ciągu 7 dni".

Szef Agencji Wywiadu postanowieniem z dnia [...] czerwca 2014 r. odmówił wydania zaświadczenia, uznając, iż zainteresowany nie wykazał interesu prawnego w urzędowym potwierdzeniu wskazanych we wniosku faktów. Nie wskazał konkretnej normy prawa materialnego, a także związku o charakterze materialno-prawnym, pomiędzy obowiązującą, konkretną normą prawa materialnego, a swoją sytuacją prawną, z których wynika konieczność, czy też potrzeba uzyskania zaświadczenia. J. R. nie występował we właściwym czasie i trybie z wnioskiem o sprostowanie świadectwa służby, zgodnie z przepisem § 7 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 czerwca 2002 r. w sprawie świadectwa służby w Agencji Wywiadu (Dz. U. Nr 93, poz. 828).

J. R. wystąpił o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zarzucił, że postanowienie z dnia [...] czerwca 2014 r. nie zostało podpisane przez Szefa Agencji Wywiadu i nie istnieje domniemanie kompetencji Zastępcy Szefa w niniejszej sprawie, co narusza art. 124 § 1 Kpa. Postanowienie zostało wydane bez podstawy prawnej (naruszenie art. 124 § 1 Kpa), bowiem przepisy art. 219, art. 144 i art. 127 § 3 Kpa nie stanowią podstawy prawnej do wydania postanowienia. Naruszono art. 218 § 1 Kpa, poprzez złamanie obowiązku wydania informacji znajdującej się w posiadaniu Agencji Wywiadu, nie stanowiącej jednocześnie informacji niejawnej oraz art. 220 § 1 pkt 1 i 2 Kpa, poprzez żądanie od zainteresowanego informacji, które organ znał z urzędu lub mógł ustalić w oparciu o posiadane ewidencje. Skarżący podniósł również, że przepisów prawnych nie dowodzi się, a organ jest obowiązany znać je z urzędu. Zarzucił także naruszenie art. 217 § 2 pkt 2 Kpa, poprzez błędne przyjęcie, iż nie istniał interes prawny do żądania wymaganej informacji, ponieważ, jak przyjął organ, do wykazania doświadczenia zawodowego wystarczą świadectwa wykształcenia lub uzyskany tytuł zawodowy. Zdaniem skarżącego w postanowieniu błędnie przyjęto, iż konieczne jest wykazanie podstawy prawnej żądania informacji. Wymóg ten, w opinii J. R., stanowi pkt 1, a nie pkt 2 art. 219 § 2 Kpa. Wskazał, że podstawa prawna uzasadniająca interes prawny została przez niego przytoczona. Stanowi ją regulacja dotycząca świadectwa służby. Brak kwestionowania i żądania sprostowania świadectwa służby nie stanowi podstawy do odmowy przyjęcie istnienia interesu prawnego w oparciu o przepisy regulujące prawidłowość sporządzania świadectwa służby. Skarżący oświadczył również, że wydanie świadectwa służby jest czynnością nieskuteczną, a wszystkie decyzje wydane wobec osoby skarżącego są decyzjami nieistniejącymi. Nie istniały zatem podstawy do prostowania takiej czynności. J. R. stwierdził również, że niezbędne jest wydanie informacji o dotychczasowym doświadczeniu zawodowym, gdyż od tego uzależniony jest jego byt materialny. Do czasu zaś wydania żądanego zaświadczenia skarżący domaga się wypłaty uszczerbku w kwocie odpowiadającej równowartości jego dotychczasowego uposażenia, tj. [...] zł netto miesięcznie. Jednocześnie wezwał organ do wypłaty wynagrodzenia w kwocie [...] zł w terminie 7 dni od otrzymania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Strona 1/9