Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński, Sędziowie WSA Eugeniusz Wasilewski (spr.), Andrzej Góraj, Protokolant Sekretarz sądowy Sylwia Mikuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi G. S. na postanowienie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania egzekucyjnego w sprawie opróżnienia kwatery tymczasowej oddala skargę
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji postanowieniem nr [...] z dnia [...] maja 2011 r., wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 144 oraz art. 18 i art. 56 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), utrzymał w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] o odmowie zawieszenia postępowania egzekucyjnego w sprawie opróżnienia kwatery tymczasowej - lokalu mieszkalnego nr [...] położonego w [...] w budynku przy ul. [...] przez G. S.
W uzasadnieniu podano, iż na podstawie wystawionego przez Komendanta [...] Policji tytułu wykonawczego nr [...] z dnia [...] czerwca 2007 r., w oparciu o prawomocną decyzję nr [...] z dnia [...] września 2005 r. o opróżnieniu kwatery tymczasowej, Wojewoda [...] wszczął postępowanie zmierzające do przymusowego opróżnienia przez G. S. kwatery tymczasowej nr [...] przy ul. [...] w [...].
W trakcie toczącego się postępowania G. S. wnioskiem z dnia 7 marca 2011 r. zwrócił się do Wojewody [...] o zawieszenie postępowania egzekucyjnego, wskazując za podstawę art. 56 § 1 pkt 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zaś jako faktyczny powód pozostawania inwalidą I grupy.
Postanowieniem nr [...] z dnia [...] marca 2011 r. Wojewoda [...] odmówił zawieszenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec G. S.
W zażaleniu skierowanym do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na powyższe postanowienie strona zarzuciła organowi naruszenie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niewłaściwe interpretowanie przepisów dotyczących mieszkań policyjnych.
Organ odwoławczy, utrzymując w mocy zaskarżone postanowienie, wskazał, iż instytucja zawieszenia postępowania egzekucyjnego polega na wstrzymaniu czynności egzekucyjnych na skutek przeszkód w jego prowadzeniu. Chodzi o przeszkody, które powstały w toku postępowania egzekucyjnego oraz co do których istnieje prawdopodobieństwo ich usunięcia. Po usunięciu tych przeszkód postępowanie toczy się dalej. Przesłanki zawieszenia postępowania egzekucyjnego wymienione zostały enumeratywnie w art. 56 § 1 pkt 1-5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym i mają one charakter obligatoryjny, co oznacza, iż w sytuacji spełnienia którejkolwiek z nich organ egzekucyjny ma obowiązek zawiesić postępowanie egzekucyjne.
Organ podtrzymał stanowisko Wojewody [...], iż wskazany przez G. S. art. 56 § 1 pkt 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, który jego zdaniem nawiązuje do ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, nie może stanowić podstawy do zawieszenia postępowania egzekucyjnego, ponieważ zgodnie z zapisem art. 3 ust. 2 cytowanej ustawy, do lokali będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub podległych mu organów, przepisy ustawy stosuje się, jeżeli przepisy odrębne dotyczące tych lokali nie stanowią inaczej. Oznacza to, że lokale mieszkalne pozostające w zasobach Policji zostały wyłączone z przepisów ogólnie obowiązujących, a związane z nimi kwestie reguluje ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jednolity: z 2007 r. Dz. U. Nr 43, poz. 277 z późn. zm.) oraz rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów (Dz. U. z 2005 r. Nr 105, poz. 884 z późn. zm.)